بايد و شايد حقايق را براى مردم بيان نكرده اند و نسل جوان را در دفاع از حقايق اسلامى و مبانى ايدئولوژيك مجهّز نكرده اند. در نتيجه، اكنون جوانان مسلمان، دسته دسته، به مكتبهاى انحرافى گرايش پيدا مى كنند. بويژه، در دانشگاهها، با اينكه دانشجويان مسلمان با اعتقاد و تديّن وارد دانشگاه مى شوند اما طولى نمى كشد كه تحت تأثير امواج فكرى انحرافى، كه ره آورد غرب است، عقايدشان را از دست مى دهند.

توجه به ضرورت اين مسأله تحصيل علوم دينى را در دو جهت ايجاب مى كند:

1ـ در جهت شناخت صحيح اسلام تا در اثر تبليغات دشمن، به جاى اسلام ناب، از اسلام انحرافى پيروى نكنيم و اسلام را به معناى صحيح، از مدارك صحيح و سرچشمه زلال آن، بشناسيم و دچار انحراف و التقاط نشويم.

2ـ از جهت ديگر نبايد تنها به اين شناخت اكتفا كنيم، بلكه بايد افكار غلطى را كه با آنها مواجه مى شويم درست بشناسيم و راه پاسخگويى به آنها را نيز بياموزيم. زيرا هنگامى كه شبهات گمراه كننده با آب و رنگ علمى و زرق و برق فريبنده ارائه مى شود بسيارى از افراد را تحت تأثير قرار مى دهد مگر اينكه پاسخهاى منطقى و قانع كننده اى در اختيارشان قرار گيرد.

حقيقت اين است كه حوزه علميه، به عنوان يك مركز فرهنگى زنده دنيا، با ويژگيها و امتيازاتى كه دارد، داراى نواقص بسيارى است، با وجود آنكه در فقه و اصول، كم و بيش، پيشرفتهايى داشته ولى روش كار كاملا مطلوب و ايده آل نيست. كيفيت كار مى تواند از اين نيز بهتر باشد تا با صرف وقت كمتر نتايج بهتر و بيشترى به دست آيد. با صرف وقت بسيار