آنان اختلافات جزئي و سليقه‌اي شخصي و گروهي را كنار بگذارند، و اگر به راستي در مسير دين الهي و پيرو فرمان پيشوايان ديني باشند، خداوند نيز به ايشان لطف مي‌كند و امدادهاي غيبي خود را گسيل خواهد داشت؛ همان‌طور كه پيش از اين براي آنان كه راست گفتند و پايمردي ورزيدند، چنين كرد.

بر اين اساس، طبق همين سنّت الهي، وحدت كلمه گرداگردِ ريسمان خداوند عاملِ حفظ و بقا، و تداوم و پيشرفت نهضت خواهد بود. بنابراين امروز نيز مسئلة وحدت براي نظام جمهوري اسلامي، حياتي است، و حفظ آن براي تمام مسلمانان امري واجب به شمار مي‎آيد. اما اينك اين سؤال مطرح مي‌شود كه چگونه مي‌توان وحدتِ دروني مسلمانان را حفظ كرد، و مردمِ دين‌باور در اين زمينه چگونه بايد عمل كنند.

بديهي است كه اگر هر كسي براي حفظ وحدت، ديگران را به خود فرا بخواند نتيجه‌اي جز ناكامي و تفرقه در پي نخواهد داشت. براي دست يافتن به وحدت، بايد محور حقيقي و ريسمانِ واحد و الهيِ آن را شناخت و گرد آن حلقه زد. همة ما رهبري و قيادت امام خميني(رحمه الله) را و نيز دستورات ايشان را مي‌پذيريم. اما براي تحقق امر خطير وحدت بايد بكوشيم تا حقيقتاً و به طور كامل به فرمانها و رهنمودهاي ايشان عمل كنيم: درست به همان دقت و ظرافتي كه ايشان فرموده است.

براي رسيدن به اين مرتبه، البته بايد هواهاي نفساني و اغراض شخصي و سليقه‌هاي فردي و گروهي و حزبي را كنار گذاشت. خداوند در قرآن كريم مي‎فرمايد:

شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّي بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَي وَعِيسَي أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلاَ تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ...؛[1] از

دين، آنچه را به نوح دربارة آن سفارش كرد، براي شما تشريع كرد، و