فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فأ‌صْبَحْتمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانَا...ن [يكديگر] بوديد، پس ميان دلهاي شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شديد ...».

همچنين در جاي ديگر مي‌فرمايد:

إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنيَانٌ مَّرْصُوص؛[2] «در حقيقت خدا دوست دارد كساني را كه در راه او، صف در صف، چنانكه گويي بنايي ريخته شده از سرب‌اند، جهاد مي‌كنند».

آياتی كه به اين مهم مي‌پردازند چنان پرشمار و صريح‌اند،[3] و نيز توصيه‌هاي حضرت رسول(صلى الله عليه وآله) در زمينة هماهنگي مسلمانان و كنار گذاشتن اختلافات و سليقه‌هاي شخصي و گروهي به قدري گسترده و گوناگون‌اند،[4] كه مي‌توان «وحدت و همدلي ميان مؤمنان»‌ را «راهبرد كلّي همة پيامبران و جانشينان ايشان»‌ دانست. اما با اين حال بي‌توجهي به اين امرِ اساسي باعث بروز انحرافات جبران‌ ناپذير و اختلافات نظرگيري در امّت اسلام، پس از رحلت پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) گشت. اين انحرافات، چنان دامن‌گير بود كه موجب شد امام علي(عليه السلام)، به ناچار، تمام دوران حكومتش را درگيرِ جنگ با دشمنان و مخالفانِ درون امّت مسلمان باشد.