اگر ملاك اعتبار حقوق خواست مردم است، فقط هر ملت و جامعه‌اى كه پاى اعلاميه جهانى حقوق بشر را امضا كرده در برابر مفاد آن مسؤول و پاسخ‌گو است. به علاوه، اين مسؤوليت نيز تا زمانى است كه خودشان به پذيرش مفاد اين اعلاميه راضى باشند، وگرنه در صورتى كه روزگارى رأى و نظر ملتى عوض شود و اين اعلاميه را رد كنند هيچ مسؤوليتى در قبال اجراى آن نخواهند داشت. خوب يا بد، درست يا نادرست؛ اين مبنايى است كه غربيان خودْ آن را بنا نهاده‌اند و اگر واقعاً بخواهند منطقى و عقلانى رفتار كنند، بر طبق مبناى پذيرفته شده خودشان راهى جز اين ندارند. البته براى ملت ما مثل روز روشن است و به تجربه براى آنها ثابت شده كه آمريكا و غرب به دنبال منطق نيستند و به چيزى جز منافع استكبارى خود نمى‌انديشند. حقوق بشر براى آنان جنبه ابزارى دارد و هرگاه كه بخواهند و به نفعشان نباشد به راحتى آن را زير پا مى‌گذارند.

8. بيان ديدگاه اسلام درباره «منشأ حقوق اساسى»

ما معتقديم كه يك سلسله حقوق ثابت داريم كه در همه زمان‌ها و مكان‌ها اعتبار دارد. حقوقى وجود دارد كه براى همه انسان‌ها چه مسلمان و چه كافر ثابت است و هيچ قابل تغيير هم نيست. هم‌چنين يك سلسله حقوقى هم داريم كه بسته به زمان، مكان، فرد و شرايط ديگر تغيير مى‌كند. سؤال اين است كه چرا يك مسلمان چنين موضعى در باب حقوق دارد؟

اين پرسش يك پاسخ ساده و اجمالى و يك پاسخ تحليلى و تفصيلى دارد. پاسخ اجمالى اين است كه چون خداوند اين حقوق را قرار داده، ما نيز به عنوان يك مسلمان كه حقانيت دين اسلام با دليل و برهان برايمان اثبات شده آنها را مى‌پذيريم و چون و چرا ندارد. اين دليل تعبدى براى همه كسانى است كه اسلام را قبول دارند و قوانين وضع شده از جانب خدا و رسول را معتبر مى‌دانند. اگر كسى به خدا و پيامبرش ايمان آورد و با دليل و برهان خدا و نبوت پيامبر برايش اثبات شد طبيعى است كه هر فرمانى در هر زمينه‌اى از جانب خدا و رسولش صادر شود خود را موظف به اطاعت از آن مى‌داند: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُول[1]؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياى امر خود را [نيز]اطاعت كنيد. اين پاسخ اجمالى و تعبدى است كه البته همان‌طور كه اشاره كرديم ارزش علمى نيز دارد و قابل دفاع است.