شده باشد؛ چه در اين حالت، افراد مغرض بهتر مى‌توانند از تعابير مبهم و كلى، به سود خويش استفاده نمايند؛ مثلا شاهديم كه جمهورى اسلامى ايران را به دليل اعدام مجرمان و جنايت‌كاران محكوم مى‌نمايند و برخى ديگر از احكام حقوقى اسلام را خشونت‌آميز و غير انسانى معرفى مى‌نمايند!!

احتمال ديگر در وجود اين تعابير مبهم اين است كه اين امر ناشى از ناتوانى تدوين‌كنندگان اين اعلاميه است و آنان نتوانسته‌اند تعابيرى روشن و مشخص ارايه دهند.

اگر تفسير مواد اعلاميه جهانى حقوق بشر بر عهده حقوق‌دانان گذارده شود ممكن است در ظاهر امرى پسنديده تلقى گردد، ولى اشكال مهم و اساسى آن اين است كه تفسير حقوق‌دانان يكسان نخواهد بود. علاوه بر آن، خود اعلاميه مى‌گويد با برداشت‌ها و تفسيرهاى گوناگون نمى‌توان مواد اين اعلاميه را نقض كرد. ماده 30 اعلاميه مى‌گويد: «هيچ يك از مقررات اعلاميه حاضر نبايد طورى تفسير شود كه متضمن حقى براى دولتى يا جمعيتى يا فردى باشد كه به موجب آن بتواند هر يك از حقوق و آزادى‌هاى مندرج در اين اعلاميه را از بين ببرد و يا در آن راه فعاليتى بنمايد.»

بر اساس ماده 29 (بند 2)، آزادى‌هاى اساسى انسان نبايد با مبانى اخلاقى مخالف باشد. منظور از مبانى اخلاقى چيست؟ هر قومى براى خود داراى يك سلسله ارزش‌ها است. بنابراين، با توجه به گرايش‌هاى پوزيتيويستى كه بر جهان امروز حاكم است، ارزش‌هاى اخلاقى متفاوت هستند. بر اساس اين گرايش، اخلاق تابع پسند مردم بوده، و قابل تغيير است. به استناد چه اصولى، ثابت مى‌كنيد كه فلان رفتار موافق اخلاق است يا مخالف؟ يكى از دوستان من كه مدتى در كانادا مقيم بوده، نقل مى‌كرد: دوستى داشتم لهستانى الاصل، كه مى‌گفت: چهل سال است كه به كانادا آمده‌ام. سال اول اقامتم يك روز در فلان پارك قدم مى‌زدم و چون هوا گرم بود، كت خويش را درآوردم. فوراً پليس اسب‌سوار كانادا حاضر شد و دستور داد كه كتم را بپوشم. به او گفتم: هوا گرم است و من مجبورم كت خود را درآورم. پليس در جواب گفت: اين كار تو خلاف عفت عمومى است!

چهل سال پيش درآوردن كت، خلاف عفت عمومى تلقى مى‌شود و اكنون در همان پارك مرد و زن نيمه عريان ظاهر مى‌گردند و اين عمل، غير اخلاقى و خلاف عفت عمومى محسوب نمى‌شود!! اعلاميه جهانى حقوق بشر كه مى‌گويد آزادى‌هاى بشر نبايد با اخلاق و عفت عمومى مخاف باشد، كدام اخلاق مراد است؟