امروزه براى برخى اين سؤال به جدّ مطرح است كه چه دليلى داريم كه احكام اسلام هميشگى و جاودانه است؟! يكى از اين افراد مى‌‌گويد: «آيا امروز هم مسلمان‌‌ها موظفند به همان مضمون‌‌ها عمل كنند؟ مثلا آيه قصاص در قرآن آمده است، اما اين‌‌كه آيا در عصر حاضر هم بايد به دستور قصاص عمل كرد يا نه، مطلب ديگرى است. اين رأى و نظر كه در اين عصر بايد به دستور قصاص عمل كرد در هر حال يك فتوا است... اگر كسى بگويد مراعات قصاص مقتضاى عدالت در عصر رسول خدا بوده و امروز مراعات آن لازم نيست، اين سخن هم يك فتوا خواهد بود. كسانى كه نظر دوم را مى‌‌پذيرند در واقع در فتواى گذشتگان تجديد نظر مى‌‌كنند.»[1]

در نقد اين سخن بايد بگوييم كه پذيرش جاودانگى احكام اسلام با پذيرفتن اصل اسلام مساوى است. انكار جاودانگى احكام اسلام به معناى انكار اصل اسلام و كفر صريح است. اگر بنا شود احكام اسلام نيز همانند ساير اديان منسوخ باشد، چه فرقى ميان اسلام و آن اديان منسوخ ـ يهوديت و مسيحيت و... ـ باقى مى‌‌مانَد؟ منسوخ نبودن اسلام بدين معنا است كه احكام آن بايد اجرا شود. پذيرفتن اسلام، مساوى و ملازم با پذيرفتن اجراى احكام آن در هر عصر است. جز چند حكم منسوخ كه در زمان خود پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نسخ شد ـ مانند مسأله قبله ـ ساير احكام اسلام قابل تخصيص زمانى نيست؛ يعنى قيد زمانى ندارد و از ضروريات اسلام است كه انكار آن مساوى با انكار اصل اسلام و موجب ارتداد خواهد بود.

بنابراين قصاص و ديگر احكام اسلام ويژه زمان خاصى نيست و نمى‌‌توان