چاره‌اي جز استفاده از آنها نيست. همسر فرعون مي‌خواست بگويد كه خدايا! من مي‌خواهم فاصله و حجابى بين من و تو نباشد.

قرب الى الله در كتاب و سنت

در كتاب و سنت اشارات و نكات دقيقى وجود دارد كه اين قرب را اعتبارىْ عقلى مي‌داند. و در وادى اعتبار عقلى، هميشه امرى حقيقى و واقعى وجود دارد كه طبعاً آثار خاص خود را به همراه خواهد داشت. شايد حديث قدسى كه در چند سطر قبل آن را ذكر كرديم به يكى از همين آثار اشاره دارد، آن جا كه مي‌فرمايد: كُلَّمَا دَعَانِى اَجَبْتُهُ؛ هر گاه كه مرا بخواند او را اجابت مي‌كنم. البته منظور از قرب، صرفاً «استجابت دعا» نيست و چنين نيست كه انسان در اثر قرب فقط مستجاب الدعوة شود. به هر حال اين قرب گرچه اعتبارى است امّا اعتبار صرف نيست و در وراى اين اعتبار، حقيقتى نهفته است و اين همان چيزى است كه در بسيارى از روايات شريف بدان اشاره شده است كه بين خدا و بنده اش حجاب‌هايى وجود دارد و بنده با توفيقات الهى مي‌تواند اين حجاب‌ها را يكى پس از ديگرى برطرف كند. اين حجاب‌ها بر طبق آنچه از روايات مي‌فهميم به دو دسته حجاب‌هاى ظلمانى و حجاب‌هاى نورانى تقسيم مي‌شوند. از جمله در مناجات شعبانيه به اين مطلب اشاره شده است: اِلَهِى هَبْ لِى كَمَالَ الاِْنْقِطاعِ اِلَيْكَ وَاَنِرْاَبْصارَ قُلوُبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا اِلَيْكَ حَتَّى تَخْرِقَ اَبْصَارُ الْقُلوُبِ حُجُبَ النُّور[1].

مى دانيم كه حجاب‌هايى ظلمانى و مادى ما را در بر گرفته است، و اين حجاب‌ها همان هواهاى نفسانى و حيوانى و شهوات و آرزوهاى دنيايى هستند و بعد از كنار زدن اين حجاب‌ها و آزاد شدن از قيود مادى و