و برخى ديگر آن را وجدان اخلاقى مي‌نامند و يا در فلسفه كانت عقل عملى ناميده مي‌شود. آنها رابطه‌اي حقيقى بين زندگى واقعى انسان و افعال ارزشى نمي‌بينند. گويى كه انسان دو حوزه در پيش رو دارد، حوزه‌اي مربوط به امور واقعى است و حوزه ديگر مربوط به ارزش‌ها است. و گويى كه وجود انسان به دو جزء تقسيم مي‌شود كه در جزيى از آن به «واقعيات» و «هست‌ها و نيست‌ها» حكم مي‌شود و در جزء ديگر به «اعتباريات و ارزش‌ها»؛ و عقل عملى چيزى است كه در مورد ارزش‌ها و اعتباريات حكمى را صادر مي‌كند و يا اصلا داراى حكمى نيست و فقط ذوق‌ها و سلايق مردم بر امرى اتفاق پيدا مي‌كنند.

امروزه در جهان غرب اصل بر اين است كه واقعيت ارزش‌ها را انكار كنند. آنها گمان مي‌كنند كه ارزش‌ها امورى اعتبارى هستند كه با ذوق و سليقه و خواسته‌هاى مردم تغيير مي‌كنند و ملاك ثابتى ندارند كه نيك و بد و واجب و ممنوع را از هم مشخص كند. در اين زمينه عقل به خودى خود نمي‌تواند حكم بكند مگر بر مبناى عقل عملى كانت، آن هم در بعضى از احكام اخلاقى عام و با تحقق شرط‌هاى متعددى كه كانت آنها را بر شمرده است.

بنابراين فرهنگ حاكم بر غرب، امروزه مي‌گويد كه ارزش‌ها تابع ذوق و سلايق مردم هستند و پشتوانه‌اي واقعى ندارند كه بدان استدلال شود.

نگرش فرهنگ اسلامى و فرهنگ غربى به دين

هم چنين فرهنگ غربى نظرياتى در تبيين دين و ديدگاه‌هاى آن درباره زندگى انسان دارد كه به خصوص پس از عهد رنسانس، گرايش آن به سوى كم ارزش كردن دين و خارج كردن آن از واقع حيات انسانى، شدت