اهل بيت(عليهم السلام) نازل شده و روايات مربوط به هر آيه را ذيل آن آورده است. علماى ديگرى از اهل تسنن نيز چنين كارى را انجام داده‌اند و با تأليف كتاب‌هاى متعددى، آيات و روايات مربوط به اميرالمؤمنين(عليه السلام) و اهل بيت(عليهم السلام) را جمع آورى و پيرامون آنها بحث كرده اند. حتى گاهى اين كار سبب شده كه ديگران در سنّى بودن آنان ترديد روا داشته و بگويند كه آنها احتمالا شيعه بوده اند.

به هر حال خود علماى اهل تسنن از ابن عباس نقل كرده‌اند كه 300 آيه در شأن اميرالمؤمنين(عليه السلام) نازل شده است. هم چنين از «مجاهد» كه يكى از بزرگان، علما و مفسران اهل سنّت در قرن اول است، نقل شده است كه 70 آيه در شأن اميرالمؤمنين على(عليه السلام) نازل شده است كه هيچ كس در آن آيات با آن حضرت شريك نيست. در مورد برخى از آن 300 آيه ممكن است گفته شود كه مصداق اكمل و اتمّ آن اميرالمؤمنين(عليه السلام) است، ولى اختصاصى به آن حضرت ندارد؛ اما در مورد اين هفتاد آيه مجاهد مى‌گويد: هفتاد آيه در قرآن نازل شده كه مخصوص شخص اميرالمؤمنين(عليه السلام) است؛ «لَمْ يُشَارِكْهُ فِيهِ أَحَدٌ».

ما بايد قدر و ارزش بزرگان و گذشتگان خود را بيشتر بدانيم. اين بزرگان زحمات فراوانى را متحمل شدند تا ما افتخار شيعه شدن را يافتيم. ما بايد ارزش زحمات آنها را دانسته و اعتقادات خود را تقويت كنيم و اين امانت را به درستى در اختيار نسل آينده قرار دهيم. يكى از علماى بزرگ شيعه مرحوم «سيد هاشم بحرانى» صاحب «تفسير برهان» است. وى در زمينه فضايل اميرالمؤمنين(عليه السلام) كتابى به نام «غاية المرام فى حجة الخصام» با حجمى در حدود 750 صفحه در قطع رحلى نوشته است. اين كتاب مشتمل بر حدود 450 باب است. ايشان در اين كتاب ابتكارى به خرج داده است كه