حكومت ولايى و تهديدهاى پيش رو

«ولايت»، عامل وحدت و مانع تفرقه

خداى متعال بزرگ ترين هديه‌اى كه بعد از نعمت‌هاى تكوينىِ «وجود»، «سلامت»، «عقل» و ساير موارد طبيعى به انسان‌ها افاضه فرموده، دو نعمت «ارسال پيامبران و شرايع آسمانى» و «ولايت و رهبرى انبيا(عليهم السلام)» است. دينى كه از جانب خداى متعال براى سعادت بشر در تمام دوران‌ها نازل شده، اصول، مبانى و قواعد كلى آن در همه اديان الهى مشترك، و مبتنى بر فطرت واحد و تغييرناپذير انسان‌ها است: فِطْرَتَ اللّهِ الَّتِي فَطَرَ النّاسَ عَلَيْها لا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللّهِ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ.2 از آن جا كه فطرت انسان تغييرپذير نيست، دينى هم كه مبتنى بر فطرت است قابل تغيير و تبديل نخواهد بود؛ دينى استوار كه مبتنى بر فطرتى استوار و تغييرناپذير است. اين دين كه علاوه بر احكام فردى، مشتمل بر احكام اجتماعى فراوانى نيز هست، در مقام اجرا به كسانى احتياج دارد كه اطاعت آنها از طرف خداى