اميرالمؤمنين(عليه السلام) كه «كانَ أَوَّلُ النّاسِ اِيماناً بِرَسُولِ اللّهِ(صلى الله عليه وآله)» 1 فضيلت چندان مهمى نيست، چون ايمان آگاهانه و بر اساس تحقيق نبوده است!

شبهه ديگر اين است كه اگر على(عليه السلام) در سن 10 يا 13 سالگى به پيامبر(صلى الله عليه وآله) ايمان آورده است، پس قبل از آن كافر بوده است. از اين رو، اين مطلب كه گفته مى‌شود اميرالمؤمنين(عليه السلام) كسى بود كه «لَمْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ طَرْفَةَ عَيْن»2پايه و اساسى ندارد.

3. چگونه خلافت در «يوم الانذار» به كودكى نابالغ سپرده مى‌شود؟!

نظير شبهه اول، شبهه ديگرى است كه در مورد خلافت آن حضرت مطرح مى‌شود. بر اساس روايات، پيامبر(صلى الله عليه وآله) در سال‌هاى اول رسالت، حضرت على(عليه السلام) را به عنوان جانشين خود تعيين كردند. اين مسأله مربوط به داستان «روز انذار» است كه اهل تسنن نيز آن را نقل كرده اند. در آن روز، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در جمعى كه همه خويشان نزديك آن حضرت حضور داشتند، به حضرت على(عليه السلام) اشاره كردند و فرمودند:

هذا أَخى وَ وَصِيّى وَ خَلِيفَتى فِيكُمْ؛3 اين [على] برادر، وصىّ و جانشين من در ميان شما است.

از اين رو حتى طبق روايات اهل تسنن، پيامبر(صلى الله عليه وآله) از همان ابتدا خلافت ايشان را اعلام فرمود. شبهه‌اى كه طرح مى‌شود اين است كه چگونه ممكن است خلافت براى كسى ثابت شود كه به سن تكليف نرسيده است و چگونه بايد بعد از پيامبر(صلى الله عليه وآله) از او اطاعت كرد؟!