حضرت على(عليه السلام) نيز صداى وحى را مى‌شنيد. هنگامى كه شخصى با ديگرى صحبت مى‌كند ممكن است نفر سومى هم كه در كنار آنها نشسته است صداى ايشان را بشنود. جبرئيل با حضرت على(عليه السلام) حرف نمى‌زند، زيرا او پيامبر نيست؛ اما على(عليه السلام) گفتگوى جبرئيل با پيغمبر(صلى الله عليه وآله) را مى‌شنود: اِنَّكَ تَسْمَعُ ما اَسْمَعُ و تَرى ما اَرى اِلّا اَنَّكَ لَسْتَ بِنَبِىٍّ.

اين نيز كرامت و نورانيت ديگرى بود كه خدا به آن حضرت عطا كرده بود و خود ايشان در كسب آن نقشى نداشت. مگر امكان دارد انسان در حالى كه طفلى شيرخواره است چنين كرامات و مقاماتى را به اختيار خود كسب كند؟! اين فضيلت از آن دسته موهبت‌هاى الهى و غير اكتسابى بود كه در شكل گرفتن شخصيت، رفتار، سيره و سنّت آن حضرت مؤثر بود.

دسته سوم از فضايل حضرت على(عليه السلام) فضايلى است كه حضرت به اختيار خود آنها را كسب نموده است. عبادت‌هاى آن حضرت، خدمات ايشان به مردم، تدبير امور امت و موارد ديگرى از قبيل خون دل خوردن‌ها و سكوت ايشان براى حفظ كيان اسلام، شمشير زدن‌ها، فريادها، ناله‌ها و اشك ريختن‌ها، از جمله فضايل اختيارى اميرالمؤمنين(عليه السلام) به شمار مى‌روند.