داشت و دست على(عليه السلام) را بلند كرد و فرمود: اين على(عليه السلام) جانشين من است. چه شد كه پس از هفتاد روز آن مسلمانان گويا فراموش كردند كه پيغمبر(صلى الله عليه وآله) چه فرمود و خود براى پيغمبر(صلى الله عليه وآله) جانشين تعيين كردند؟ كسانى كه در سقيفه جمع شدند و براى پيغمبر(صلى الله عليه وآله) جانشين تعيين كردند، افرادى تازه مسلمان نبودند. بسيارى از آنها كسانى بودند كه در جنگ‌هاى بدر و خيبر و حنين شركت داشتند و سال‌ها در راه اسلام شمشير زده و سختى‌هاى زيادى را تحمل كرده بودند. با اين اوصاف، چگونه شد كه بعد از وفات پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) ، در حالى كه هنوز جنازه آن حضرت(عليه السلام) روى زمين بود، جانشين ديگرى را ـ غير از كسى كه او فرموده بود ـ به خلافت تعيين كردند؟

اين همه در حالى است كه در روايات اهل بيت(عليهم السلام) اصرار عجيبى درباره ولايت حضرت على(عليه السلام) شده است؛ به طورى كه اگر كسى اين ولايت را نداشته باشد ايمانش تمام نيست و اعمال او قبول نمى‌شود. حتى روايتى هست كه اگر كسى بين صفا و مروه آن قدر عبادت كند كه مثل مشك خشكيده شود، ولى ولايت حضرت على(عليه السلام) را نداشته باشد عبادتش قبول نمى‌شود.1 چه سرّى در ولايت حضرت على(عليه السلام) است كه تا اين حد اهميت دارد؟

سؤال ديگرى كه در اين جا مطرح مى‌شود اين است كه آيا من و شما مطمئن هستيم كه اگر بعد از وفات پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در آن صحنه حضور داشتيم، به سراغ حضرت على(عليه السلام) مى‌رفتيم؟ يا اگر ما هم بوديم مثل آنها عمل مى‌كرديم؟ شبيه همين سؤال اين است كه اگر ما در زمان امام