حكومت اموال بيت المال را تصرف مى‌كردند و رشوه خوارى، باند بازى و خويش و قوم گرايى و برخى فسادهاى ديگر رواج پيدا كرده بود. همين امور نيز باعث شد كه مردم شورش كرده و خليفه سوم را به قتل رساندند. حكومتِ ديگرِ صدر اسلام نيز حكومت معاويه است كه آن نيز از همان ابتدا با حكومت سلاطين و امپراتورى‌ها تفاوتى نداشت. در حكومت او مشروب خوارى، رامش گرى و موسيقى به صورت كاملا علنى وجود داشت. البته شايد آنها هم مثل برخى افراد در زمان ما مى‌گفتند موسيقى اسلامى است! در هر صورت، با توجه به اين مسايل، على(عليه السلام) بايد در آن فرصت چند ساله، نمونه‌اى از حكومت اسلامى ارائه مى‌داد كه تا روز قيامت الگو باشد و اگر كسانى بخواهند حكومت حق را تشكيل بدهند، بدانند كه بايد چگونه رفتار كنند.

براى نمونه، بنيان گذار جمهورى اسلامى ايران حضرت امام خمينى(رحمه الله) بر اساس همين الگو در ايران تشكيل حكومت داد. زمانى كه حضرت امام(رحمه الله) در پاريس تشريف داشتند در يك مصاحبه مطبوعاتى و راديو تلويزيونى، خبرنگارى از ايشان سؤال كرد: اگر شما پيروز شويد و شاه برود و در ايران حكومت تشكيل بدهيد، حكومت شما چگونه خواهد بود؟ امام(رحمه الله) فرمود: مثل حكومت حضرت على(عليه السلام) ، ما مى‌خواهيم آن گونه باشد، چون الگوى ما است. امام(رحمه الله) نفرمود، مثل حكومت امام حسن(عليه السلام) يا امام حسين(عليه السلام) يا ساير ائمه(عليهم السلام) ؛ چون آنها حكومتى نداشتند. بعد از پيامبر(صلى الله عليه وآله) كه عملا امكان تشكيل جامعه بزرگ اسلامى فراهم گرديد، تنها يك نمونه كامل حكومت اسلامى داشته ايم و آن هم حكومت حضرت على(عليه السلام) بوده است. اگر اين حكومت هم تحقق پيدا نمى‌كرد آيا ما مى‌توانستيم ادعا كنيم