اينان، آموزههاى خدا و رسول او(صلى الله عليه وآله) را احياگرند و چيزى را با آن مقايسه نمىكنند. آنان بر اين عقيده سخت استوارند كه به مصداق «اَهْلُ الْبَيْتِ أَدرى بِما فِي البَيْتِ»[1] سنّتِ راستين پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) را تنها و تنها بايد از آل كرام آن عزيز خدا دريافت كرد، نه كسانى كه تاريخ شيعه و عامه از بىخبرىهاى فراوانشان از سيره آن سرور كائنات(صلى الله عليه وآله)فريادها دارد.[2]
7. پرهيز از هرگونه خودبزرگپندارى و برترىجويى
اين «قرآن ناطق» معيارى را ارائه فرمود كه خداى تعالى بارها بر اهميت آن تأكيد فرموده است. در جايى آن را وصف زيباى فرشتگان خويش برشمرده،[3] در جايى عطوفت نصارا را مرهون آن دانسته،[4] و گاه خاموش كردن نداى وجدان را معلول بىبهره بودن از اين نعمت قلمداد كرده[5] و در برخى آيات، نداشتن اين «پرهيز» را ويژگى و وجه تمايزِ دشمن خود
[1] اهل خانه، بهتر از ديگران به آنچه در خانه است آگاهند. بحارالانوار، ج 81، ص 274، ذيل حديث 32. [2] همان، ج 30، ص 495 ـ 516، به نقل از منابع كهن فريقين؛ همان، ج 30، ص 665 ـ 705، به نقل از منابع كهن فريقين و همان، ج 31، ص 244 ـ 253، به نقل از منابع كهن فريقين. [3] انبياء (21)، 19: «وَلَهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَالأَْرْضِ وَمَنْ عِنْدَهُ لا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِهِ وَلا يَسْتَحْسِرُون». [4] مائده (5)، 82: «وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قالُوا إِنّا نَصارى ذلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْباناً وَأَنَّهُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ». [5] نمل (27)، 14: «وَجَحَدُوا بِها وَاسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَعُلُوًّا فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ».