بهترينِ هستى(صلى الله عليه وآله) را كه سعادت ابدى در گرو تمسك راستين به آن دو است، ارزانى‌مان داشتى. و آن‌گاه كه توفيق تحقيق در آثار پيشينيان را يارمان ساختى، در جاى‌جاى منابع كهن شيعه و غير شيعه به صدها و هزاران مورد، نقل اين كلام جانان واقفمان كرده و دل و جانمان را غرق سرور و نور فرمودى.

ستايش را فقط سزاوار تو مى‌دانيم كه گوش دلمان را به نواى روح‌بخشِ «ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوه»[1] نوازش دادى، و زنگ خطر هشداردهنده «وَما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا»[2] را آويزه گوشمان ساختى، و گردن نهادن به فرمان حياتى آن سروَر كائنات(صلى الله عليه وآله) در انقياد كامل و بى‌چون و چرا نسبت به جانشين معصومشان حضرت مولى‌الموحدين، اميرالمؤمنين على‌بن ابى‌طالب(عليه السلام) را نصيبمان فرمودى.[3] ما نيز لب به سپاس تو مى‌گشاييم و چنان كه آن اسوه حسنه(صلى الله عليه وآله) در فراز پايانى خطبه جان‌بخش غدير امرمان فرمود، اين مباركه[4] را ترنّم مى‌كنيم:

از منابع عامّه: متقى هندى از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل كرده: «سيكون من بعدي فتنة فإذا كان ذلك فألزموا علي بن أبي طالب فإنه الفاروق بين الحق و الباطل». كنزالعمال، ج 11، ص 612، حديث 32964.