ترجمه: اى محمد؛ سيماى زاهدان از شب زندهدارى و روزه گرفتن زرد گشته است و زبانشان از زيادى ذكر خدا خسته شده است. از سكوت فراوان، قلبهايشان در سينهها مجروح گرديده است و تمام قدرت و توان خويش را به كار مىگيرند، نه از ترس آتش جهنم و يا شوق بهشت، بلكه وقتى به ملكوت آسمانها و زمين مىنگرند، تنها خداوند را سزاوار و شايسته عبادت مىيابند (پس با همه توان او را عبادت مىكنند).
عبادت و بندگى زاهدان
در اصطلاح علماى اخلاق و عرفان، زاهد به كسى گفته مىشود كه به جهت دستيابى به نعمتهاى اخروى، از نعمتها و لذتهاى دنيا چشم پوشيده، به دنبال آن نمىرود. از كارهاى دنيا و كسب و كار دست مىكشد و در گوشهاى به عبادت مىپردازد. در مقابل، عابد كسى است كه براى برخوردار گشتن از اجر و پاداش، خداوند را عبادت مىكند. بالاتر از اين دو دسته، كسى است كه نه به لذتهاى دنيا تعلقى دارد و نه به لذتهاى اخروى و پاداش عبادت و بندگى،