براى آن بندگان در آنجا هر چه بخواهند مهياست و باز افزونتر از آن (نعمتهاى بهشتى) نزد ما خواهد بود.
خدا آنقدر به بهشتيان پاداش مىدهد كه در وهم نمىگنجد و تصور آن نعمتها و درك لذت آنها، براى ما امكان ندارد. او بيش از درخواست نيكوكاران به آنها مىدهد، چرا كه انسان چيزى را مىتواند درخواست كند كه قابل تصور باشد و علم بدان تعلق گيرد؛ ولى چيزى كه از محدوده علم و آگاهى ما خارج است و براى ما قابل تصور نيست، درخواست نمىكنيم ولى خدا آن نعمتهاى فوق تصور را نيز به بهشتيان مىدهد:
هيچكس نمىداند كه پاداش شب زندهداران چه نعمتها و لذتهاى بىشمارى است كه باعث روشنى چشمهاست و خداوند آنها را در عالم غيب براى شب زندهداران ذخيره كرده است.
اسلام و كفر، ملاك دوستى و دشمنى
از اينكه در برخى از روايات وارد شده كه دشمن اهل دنيا باشيد، نبايد پنداشت كه با هر كس كه به برخى از ويژگىهاى دنياپرستان متصف گرديده دشمنى ورزيم،ولو او مسلمان و شيعه باشد: مثلا اگر ديديم كسى پرخور است، با او دشمن شويم! نبايد با مؤمن دشمن بود، حتى اگر گناهكار باشد، بلكه بايد عمل ناشايست او را دشمن داشت.
در روايتى وارد شده است كه وقتى خدا كسى را دوست بدارد، هرگز با او دشمنى نمىكند و اگر كار ناشايستى از او سرزد، تنها آن كار بد را دشمن مىدارد. در مقابل خداوند با كافر دشمن است و حتى اگر هزاران كار نيك نيز انجام دهد، با خودش دشمن است، ولى كارش را نيك