است و چندان تناسبى با كارهاى نيك آنان در اين دنيا ندارد. زندگى انسان در اين دنيا بسيار محدود، و در مقايسه با زندگى آخرت، چند لحظه كوتاه و چشم بر هم زدنى بيش نيست. اعمال نيك آدمى در طول دوره زندگى در اين دنيا حتى از آن هم بسيار محدودتر و كمتر است. آن‌گاه در مقابل اين حجم عمل بسيار كم و ناچيز، خداى متعال در سايه لطف و تفضل خويش نعمت‌هايى بسيار بزرگ و غير قابل تصور به مؤمنان عطا مى‌كند كه گوشى نشنيده، چشمى نديده و به ذهنى خطور نكرده است. علاوه بر اين، برخلاف نعمت‌هاى دنيايى كه عاريه‌اى است و فقط چند صباحى در اختيار انسان قرار مى‌گيرد و سپس از او گرفته مى‌شود، نعمت‌هاى بهشتى هميشگى است و بهشتيان مالك و وارث آنها مى‌شوند. اميدواريم كه خداى متعال به بركت پيروى از اهل‌بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام)همه ما را از مؤمنان مفلح و رستگار و وارثان فردوس برين قرار دهد.