جَبّارِينَ وَ إِنّا لَنْ نَدْخُلَها حَتّى يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنّا داخِلُونَ. قالَ رَجُلانِ مِنَ الَّذِينَ يَخافُونَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبابَ فَإِذا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غالِبُونَ وَ عَلَى اللّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ. قالُوا يا مُوسى إِنّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فِيها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقاتِلا إِنّا هاهُنا قاعِدُونَ. قالَ رَبِّ إِنِّي لا أَمْلِكُ إِلاّ نَفْسِي وَ أَخِي فَافْرُقْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ. قالَ فَإِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الأَْرْضِ فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ؛1

و (ياد كن) زمانى را كه موسى به قوم خود گفت: اى قوم من نعمت خداى متعال بر خود را ياد آوريد كه در ميان شما پيامبرانى را برانگيخت و شما را به ملك و سلطنت رسانيد و به شما چيزى داد كه به هيچ كس از جهانيان نداده بود. اى قوم من، به اين سرزمين پاك2 كه خداى متعال برايتان مقرر فرموده است در آييد و به آن پشت مكنيد كه زيان خواهيد ديد. گفتند: اى موسى در آن جا مردمى زورمندند و تا از آن جا بيرون نروند ما هرگز وارد آن نمى‌شويم. پس اگر از آن جا بيرون بروند ما وارد خواهيم شد. دو مرد (از زمره) كسانى كه (از خدا) مى‌ترسيدند و خدا به آنان نعمت داده بود، گفتند: از آن دروازه بر ايشان (بتازيد و) وارد شويد؛ كه اگر از آن، درآمديد قطعاً پيروز خواهيد شد، و اگر مؤمنيد به خدا توكل كنيد. گفتند: اى موسى تا وقتى آنان در آن (شهر)ند ما هرگز پاى در آن ننهيم. تو و پروردگارت برو(يد) و جنگ كنيد كه ما همين جا مى‌نشينيم.