سرعت هزينه مى‌گردد و به محض آن كه مالى در آن فراهم شود بايد بين مردم تقسيم گردد تا به كمك آن بتوانند ضروريات زندگى شخصى و خصوصى خود را فراهم كنند.

در چنين شرايطى اگر دشمنى به مسلمانان تجاوز كند، آنان ناچارند كليه مخارج جنگ را خودشان تأمين كنند. از اين رو مى‌بينيم كه در اثناى آيات جهاد بارها به مسلمانان فرمان داده شده كه هزينه جنگ را به صورت خوديارى و از اموال شخصى خودشان تأمين كنند و آنان را ترغيب مى‌كند كه اين كار نيز به نوبه خود، بخشى از جهاد در راه خدا خواهد بود؛ جهاد با مال يا جهاد مالى. در اين جا برخى از اين آيات را مرور مى‌كنيم.

در يكى از آيات، خداوند مى‌فرمايد:

وَ أَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللّهِ وَ لا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛1 و در راه خدا انفاق كنيد، و به دست خود خويشتن را به هلاكت ميفكنيد، و نيكى كنيد كه خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد.

در اين آيه كه در ضمن آيات جهاد آمده، خداوند ابتدا مسلمانان را به انفاق فى سبيل الله و بذل و بخشش اموال در راه خدا و جهاد مالى براى تأمين هزينه جنگ فرمان مى‌دهد. سپس با جمله «وَ لا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ» خاطرنشان مى‌كند كه اگر مسلمانان جهاد مالى نكنند و هزينه جنگ را نپردازند، طبعاً در جنگ با دشمن شكست مى‌خورند، كه در اين صورت در حقيقت به دست خود خويشتن را به هلاكت و نابودى افكنده اند. جنگ هم مثل هر كار ديگرى هزينه هايى دارد و براى پيروز شدن در جنگ با دشمن بايد هزينه آن را پرداخت.