میرزا حسین خان دانش

میرزا حسین خان دانش بن محمّد هاشم اصفهانی، نویسنده و ادیب فاضل، از خاندان میرزا هادی چهارسو علیقلی آقا در اصفهان. وی در حدود سال 1286ق در استانبول ترکیه متولّد شد. مدّتی بغداد بوده و اغلب در آنکارا و استانبول به سر برده است. [زبان فارسی، ترکی و فرانسه را در مکتب رشدیه، دبستان ایرانیان و مدرسه فرانسویان آموخت. مدتی عضو هیئت تحریریه روزنامه ترکی «اقدام» بود و مدت مدیری به تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه استانبول مشغول بود.] وی در 23 ربیع الاول 1362ق به سن متجاوز از 70 سال در آنکارا وفات یافته [و در «اسکودار» مدفون شد.

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. ترجمه «رباعیات خیام» به ترکی، به کمک رضا توفیق 2. «ترجمه بعضی از قصه های لافونتن» 3. «خرابه مداین» 4. «دستور زبان فارسی» 5. «زردشت نامه» 6. «سرآمدان سخن» در شرح حال 15 نفر از شعرای ایران به ترکی 7. «سوهان» 8. «نوای صرصر» 9. «هدیه سال» 10. «تعلیم لسان» ترکی و فارسی[1]]

ملّا محمّد حسین نوری

ملّا محمّد حسین بن یحیی نوری مازندرانی، عالم فاضل کامل و فقیه محدث. در اصفهان ساکن بوده و نزد علمای این شهر به ویژه علّامه مجلسی به تحصیل پرداخته و از علّامه اجازه روایت دریافت نموده است. خطوط نسخ و نستعلیق را خوش می نوشته و کتاب «قواعد الاحکام» تألیف علّامه مجلسی را در ذیقعده 1102ق به خط نسخ کتابت کرده است که در کتابخانه وزیری یزد نگهداری می شود.

[1] مجله یادگار، سال سوم، شماره 66 و 7، صص 53-50؛ فهرستواره کتابهای فارسی، ج1، ص215؛ فرهنگ معین، ج5، ص504؛ شرح حال رجال ایران، ج5، ص79؛ الذریعه، ج9، ص317؛ مؤلفین کتب چاپی، ج2، صص 736 و 737؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص565؛ اثرآفرینان، ج37 ص10؛ زندگانی رجال و مشاهیر ایران، ج3، ص179.