مطبوع 3. «دستور شفائی» 4. «ذخائر التّرکیب» 5. «مجمع الجوامع یا قرا با دین کبیر» که چاپ سنگی شده است. 6. «مخزن الادویه»، که بارها در هندوستان و ایران به طبع رسیده است.[1]

میرزا محمّد حسین جعفری

میرزا محمّد حسین جعفری ابن آقا میرزا هاشم بن حاج سیّد جعفر بیدآبادی بن حاج سیّد محمّد باقر حجهالاسلام شفتی، عالم فاضل، از ائمه جماعت مسجد سیّد و مسجد علیقلی آقا. در اصفهان خدمت جمعی از بزرگان همچون آقا سیّد ابوالقاسم دهکردی و آقا سیّد محمّد باقر درچه ای و آقا میر محمّد تقی مدرس و آخوند ملّا محمّد کاشانی درس خوانده و در مدرسه میرزا حسین با جمعی از افاضل حوزه مباحثه داشت.

در حدود سال 1303ق متولّد و در 10 ربیع الثّانی سال 1319ق در اصفهان وفات یافته، در بقعه جدّش سیّد حجّهالاسلام در مسجد سیّد مدفون شد. حاج میرزا حبیب اللَّه نیّر ضمن مرثیه ای عربی ماده تاریخ فوت او را چنین می نویسد:

ارخ النّیرّ للعام و شهر و الیوم

تنقص العشره من «شهر ربیع الثّانی»[2]

سیّد حسین خوراسکانی

سیّد حسین بن سیّد هاشم خوراسکانی از فضلاء قرن سیزدهم هجری. در سال 1249ق کتاب «ریاض المسائل» را کتابت نموده است.[3]

[1] دیوان طرب، مقدمه، ص181؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص232؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص941؛ فهرست نسخه های خطی فارسی، ج1، ص529 و 525 و 596؛ الذریعه، ج4، ص29 و ج17، ص63.

[2] بیان المفاخر، صص 187 و 188.

[3] فهرست کتابخانه عمومی اصفهان، ج1، ص249.