میر محمّد حسین حسنی حسینی اصفهانی*

میرمحمّد حسین حسنی حسینی اصفهانی بن سیّد حسین بن سیّد ابراهیم بن سیّد حسین بن سیّد محمّد امین بن غیاث الدّین محمّد مشهور به میر میران حسنی حسینی اصفهانی، عالم فاضل، فقیه ماهر و مفسر محقق، از علمای قرن سیزدهم هجری.

وی را تفسیری است موسوم به «مظهرالانوار اللاهوتیه» به عربی که از آنرا از «تفسیر صافی» فیض کاشانی و «انوار التّنزیل» قاضی بیضاوی انتخاب شده است. این کتاب به شماره 12108 در کتابخانه مجلس شورای اسلامی در تهران موجود است.[1]

ظاهراً او: میر محمّدحسین بن میر محمّد حسین متوفی در ماه صفر 1273ق و مدفون در تکیه فاضلان واقع در تخت فولاد اصفهان است.[2]

حسین اصفهانی

حسین بن حسین بن حسن اصفهانی ملقّب به جلال قاری، از فضلا و دانشمندان قرائت و تجوید در اصفهان است. زمان دقیق زندگی او معلوم نیست. کتاب «ایضاح المعانی من حرز الامانی» از تألیفات اوست که به شماره 1972/18 در کتابخانه وزیری یزد و میکروفیلم آن به شماره 2419 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[3]

[در فهرست کتابخانه وزیری نامی از مؤلف برده نشده است.]

محمّدحسین رویدشتی*

محمّد حسین بن حاجی حسین رویدشتی اصفهانی، از کاتبان قرن یازدهم هجری است. وی نسخه ای از «من لا یحضره الفقیه» را به امر قوام الدّین محمّد بن رفیع خلیفه

[1] فهرست مجلس، ج35، صص113 و 114؛ بزرگان اصفهان در فرهنگ و تاریخ: خطی.

[2] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص543.

[3] فهرست وزیری، ج3، ص1113؛ فهرست میکروفیلم های دانشگاه، ص681؛ فهرست مشکاه، ج1، صص 18 و 19.