7. علم حضوري يک شهود بسيط است و در آن نه موضوع و محمولي وجود دارد و نه تحليل و تفسيري؛ ولي همراه آن يک يا چند علم حصولي تحقق مي‌يابد که ممکن است بعضي از آنها خطا باشد، مانند اشتهاي کاذب و مکاشفاتي که همراه با تفسيرهاي ذهنيِ غلط است.

8. علم حضوري داراي مراتب مختلفي است و ممکن است بعضي از آنها آگاهانه نباشد، مانند علم حضوري اغلب مردم به خداي متعالي.

9. علت اختلاف مراتب علم حضوري يا تفاوت درجات وجودي، ذات عالم است، مانند اختلاف علم نفس به خودش در مراتب مختلفي که از تجرد پيدا مي‌کند، و يا تفاوت مراتب توجه نفس است مانند اختلاف احساس درد در اثر شدت و ضعف توجه.

10. ضعف علم حضوري ممکن است موجب تفسير ذهني غلط شود، چنان‌که کساني مي‌پندارند روحشان با بدنشان يکي است با اينکه علم حضوري به آن دارند.