اين رساله از آنِ پدر شيخ بهايى، حسين بن عبد الصمد حارثى هَمْدانى (918- 984 ه) است. عنوان رساله در كتب فهارس، مختلف بوده و ظاهراً مؤلف به نام خاصى تصريح نكرده است. نسخهنويسان با توجه به مسئلۀ فقهى مطرح در كتاب، بر آن نام نهادهاند.
عنوانى كه ذكر كردهايم، بيشتر از همه در كتب فهارس آمده است.
شيخ آغا بزرگ طهرانى در الذريعة، رساله را با عنوان «رسالة في تقديم الشياع الظنّى على اليد» آورده، [1] سيد محمد رضا جلالى نيز همين عنوان را ذكر مىكند. [2]
نسخۀ مورد استناد ما در سال 1007 يعنى 23 سال پس از درگذشت مؤلف نوشته شده، در كتابخانه آية اللّه گلپايگانى (رحمه اللّه) است و ضمن مجموعهاى به
[1]. الذريعة، ج 11، ص 153، ش 969 و ج 20، ص 92، ش 2059 به نقل از مجموعه فقهية.