را تهديد مىكند و مديران اسلامى بايد با شناخت كافى و جدّيت به مبارزه با آن بپردازند. در اين جا با سخنان حكيمانه سرآمد مديران الهى، امام على عليه السلام به كند و كاو آن مىپردازيم. 1- گرفتارى در دام شيطان: چاپلوسى كمند شيطان استكه تملّقگو و تملّقپذير را بهدام مىاندازد و طعمه آن شكارچى ماهر مىكند، گرچه در ظاهر، متملّق اين كمند را مىگستراند؛ «حُبُّ الْاطْراءِ وَالْمَدْحِ مِنْ اوْثَقِ فُرَصِ الشَّيْطانِ» «1» خوش داشتن تملّق و ستايش، از مطمئنترين فرصتهاى شيطان است. 2- ترور شخصيّت: چاپلوس، با دروغ و دورويى، عمداً به تخريب شخصيّت ديگران مىپردازد؛ او نخست، تملّقپذير را ملعبه قرار مىدهد و او را به اوصاف و خوبىهايى كه ندارد مىستايد؛ «مادِحُ الرَّجُلِ بِما لَيْسَ فيهِ مُسْتَهْزِءٌ بِهِ» «2» كسى كه شخص را با اوصاف نداشته ستايش مىكند، در واقع او را به سخريه گرفته است. و چنين كارى به نابودى كامل شخصيّت فرد مىانجامد كه بهمنزله سر بريدن با پنبه است؛ «مَنْ مَدَحَكَ فَقَدْ ذَبَحَكَ» «3» هر كس تو را ستايش كند [در واقع] دست بر ترور تو زده است! چنان كه پس از آب شدن يخهاى دروغ و تملّق، چهره واقعى تملّقپذير براى ديگران نيز آشكار مىگردد و چاپلوس نيز رسوا مىگردد؛ «ايَّاكَ انْ تُثْنِىَ عَلى احَدٍ بِما لَيْسَ فيهِ فَانَّ فِعْلَهُ يُصَدِّقُ عَنْ وَصْفِهِ وَ يُكَذِّبُكَ» «4» از تملّق گفتن افراد بپرهيز؛ چرا كه كردارش، حقيقتش را روشن و تو را تكذيب و رسوا مىسازد.