قضا و قدر در كتاب و سنّت

آيات فراوانى، حاكى از آن است كه آنچه در عرصه امكان، رخ مى دهد با تقدير الهى و قضاى اوست. اينك برخى از اين آيات:

1. (قُلْ لَنْ يُصِيبَنَا إِلاَّ مَا كَتَبَ اللهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا وَ عَلَى اللهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ);[1]

بگو چيزى به ما نمى رسد مگر آنچه كه خدا براى ما نوشته و سرنوشت ما ساخته است او ولى ماست و مؤمنان بايد بر خدا توكل كنند.

2. (وَ اللهُ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَاب ثُمَّ مِنْ نُطْفَة ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْوَاجًا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى وَ لاَ تَضَعُ إِلاَّ بِعِلْمِهِ وَ مَا يُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّر وَ لاَ يُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ فِي كِتَاب إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللهِ يَسِيرٌ);[2]

خدا شما را از خاك و سپس از نطفه آفريده است و شما را جفت يكديگر ساخته هيچ جنس ماده اى باردار نمى شود و وضع حمل نمى كند جز با علم خدا و عمر طولانى و يا كوتاه هر فردى در كتابى نوشته شده است و اين براى خدا كار آسانى است.