مقدمه تاريخ، حكايت از زندگى اجتماعى انسان دارد. اين زيست پيوسته اجتماعى باعث شده است كه او را موجودى فطرتاً اجتماعى بدانند. جوامع بشرى همواره داراى نظامها و مقرراتى براى اداره خويش بودهاند و در هر جامعهاى، دولت و حكومت، هر چند ابتدايى، وجود داشته است. وجود اين مقررات و نظامها، ضرورى و مورد قبول تمام افراد بشر است. در جوامع دينى، حكومت و اصول مربوط به آن، متكى بر شريعت آسمانى است. اسلام به عنوان يك دين جامع، داراى اصول جامع در تمام زمينهها است كه جاودانى و ماندگارند. جامعيت و خاتميت اسلام اقتضا مىكند كه اين مكتب، به ويژه در زمينه حكومت و مسائل مربوط به آن، شيوه جامع و كاملى به دست دهد. اسلام در ارائه نظام اجتماعى خود، موفق بوده و داراى نظام حكومتى، قانونگذارى، قضائى، اقتصادى و نيز شيوه تعليم و تعلّم، مقررات بينالمللى و ساختار ويژهاى در تشكيل و تربيت نيروهاى مسلّح است. اساس حاكميت در اسلام، بر حاكميت الهى است و همه امور بر محور آن تنظيم مىشود. آشنايى با نظام سياسى اسلام براى تمام مسلمانان و به ويژه پاسداران انقلاب اسلامى، كه وظيفه پاسدارى از انقلاب و دستاوردهاى آن را به عهده دارند، امرى ضرورى و بديهى است تا بتوانند به گونه بايسته و شايسته مسؤوليت خويش را انجام