داريم، و از زادگاه و تاريخ آن، و تحصيلات و سفرهاى علمى، و شاگردان، و سال دقيق وفات او اطلاعى نداريم، كهنترين متنى كه درباره او در دست مى‌باشد شرح حال كوتاهى از اوست كه در كتاب (شرح العيون: ص 385- 386) حاكم جشمى (شهيد در مكه به سال 494 ه) كه در ضمن كتاب (فضل الاعتزال و طبقات المعتزله) قاضى عبد الجبار آمده، جشمى در بخش مربوط به شاگردان قاضى عبد الجبار أسد آبادى معتزلى (متوفاى 415 ه)، كه عهده‌دار منصب قضاوت بوده‌اند، از هفت تن قاضى ياد مى‌كند، كه هفتم آنها ابو القاسم بستى است، او مى‌گويد:

«ابو القاسم البستى: من هذه الطبقه أبو القاسم اسماعيل بن أحمد البستى، أخذ عن القاضى، و له كتب كثيرة، و كان جدلا حاذقا يميل الى الزيديّة، و صحب قاضى القضاة حتى حجّ، و كان إذا سئل عن مسأله أحال عليه، و ناظر الباقلاني فقطعه، لأنّ قاضى القضاة ترفّع عن مكالمته».

در كتاب (طبقات المعتزله: 117) أحمد بن يحيى بن المرتضى معتزلى (متوفاى 840 ه)، ضمن بر شمردن طبقه دوازدهم از طبقات معتزله، به ترجمه بستى پرداخته، و متن سابق الذكر را با تلخيص تكرار مى‌كند، و تنها عبارت: (و له كتب جيّدة) را اضافه نموده است.

هم‌چنين فؤاد سزگين در (تاريخ التراث العربى/ بخش العقائد و التصوّف/ ص 84 از ترجمه عربى) آورده است:

«البستى: هو اسماعيل بن عليّ‌ [1] بن أحمد ابو القاسم البستى، كان تلميذا مرموقا للقاضي عبد الجبار، و كان معتزليا زيديا، توفى حوالى سنه 420/ 1029 م)

[1]- به اتّفاق تمامى منابع كهن نام پدر بستى احمد بوده است نه على، و در هيچ منبعى مگر (معجم المؤلّفين) نام على نيامده است، حتى منابعى كه خود سزگين بدانها اشاره نموده است.