كه حكم ايزد داور متعلق شده باشد كه آن پيغمبر جليل القدر بجن و بشر رساند آن برگزيده مهيمن اكبر در نرسانيدن آن چيز بوسيله تهاون و تساهل مقصر گردد ؛ زنهار و الف زنهار كه اين نوع ظن نسبت بحضرت رسول عزيز مختار بخاطر خويش نيارى كه در دنيا ننگ و عار و در آخرت وسيله دخول نارست .
زيرا كه حكايت كرد پدر بزرگوارم از جدم على بن الحسين و آن حضرت از پدر عاليقدر خود سيد الشهداء ابى عبد الله الحسين عليه السّلام و آن حضرت از پدر عاليمقدارش امير المؤمنين عليه السّلام الواحد القهار و آن اب ائمة الابرار از حضرت نبى المختار روايت ميكند كه روزى در مجلس سامى و محفل گرامى حضرت رسول ايزد منان علماى پنج طايفه از ملل و اديان حاضر شدند : اول يهود عاقبت نامحمود ، دوم نصارى مختلفة الآراء ، سوم طايفه دهريه ، چهارم ثنويه ؛ پنجم مشركين عرب .
طايفه يهود پيشدستى نموده بخدمت آمده گفتند : يا محمد اعتقاد ما در حق عزير پيغمبر آنست كه آن حضرت پسر مهيمن اكبر است و ما بجهت تحقيق اين خبر بخدمت آمديم تا اعتقاد شما را در باب آن پسر پسنديدهء ايزد تعالى استعلام و استفهام نمائيم كه در شأن عاليشان ايشان چه ميفرمائيد ، اگر در اين ملت اطاعت و متابعت ما نمائيد ما در صواب و سداد اسبق و برتبهء فضل و احترام اليقيم ، بجهت آنكه ما و آباى ما اختيار مذهب پيش از شما كرديم ، و اگر شما از شيوه اطاعت و طريقه موافقت ما استكبار و استنكار كنيد ما نيز طرف مخالفت را مرعى داشته وظيفهء مخاصمت و مجادلت را معطل نگذاريم و هرگز قبول دين شما * ( طَوْعاً أَوْ كَرْهاً ) * ننماييم .
بعد از آن طائفه نصاراى اهل دغا پيش آمده گفتند كه يا محمد اعتقاد ما در باب مسيح آنست كه آن حضرت پسر ايزد احد و باله صمد متحد گشته و اتحاد عبارت از آنست كه دو موجود يكى شوند بىزياده و نقصان كه اصلا تميز يكى از ديگر بحسب ظاهر نتوان كرد پس آنگاه آن مردودان حضرت الله گفتند كه يا محمد ما بواسطهء تحقيق