مجتهد شيعه ابو على ابن جنيد ( م 1381 ه . ق ) بوده است ، در حالى كه طبرى در اوايل قرن چهارم ( به سال 310 ه . ق ) جهان را به درود گفته است . بنا بر اين سكوت او در اين زمينه نمىتواند دليل انكار او تلقى شود .
مذهب طبريه يا جريريه طبرى ، بعد از آن كه آراء و نظريات فقهى حنفى ، مالكى ، شافعى و ظاهرى را آموخت و آنها را مورد بررسى و كاوش قرار داد ، به نظريات جديدى دست يافت كه با آن چه در مذاهب مذكور آموخته بود فرق داشت . بدين جهت وى مذهب مخصوصى را برگزيد كه به مذهب « طبريه » و يا « جريريه » معروف گشت . اين مذهب در بغداد به گونه چشمگيرى رواج يافت و حتى بزرگانى به مذهب او گرويدند كه ما نام بعضى از آنها را آن گونه كه ابن نديم در الفهرست نام برده يادآور مىشويم .
ابو الفرج معافا بن زكريا نهروانى كه او يكى از چهره‌هاى برجسته زمانش و داراى تأليفات بسيارى بوده كه ابن نديم همه آنها را در كتاب الفهرست خود يادآور شده است .
ابو بكر محمد بن ابو صلح كاتب .
ابو الحسن احمد بن يحيى .
ابو الحسن دقيقى .
ابو الحسين بن يونس .
ابو بكر بن كامل .
ابو اسحاق ابراهيم بن حبيب سقطى طبرى .
ابن اذنونى .
كه اينان همه از بزرگان و داراى تأليفاتى در فقه و علوم ديگر مىباشند . از آن جمله :
احمد بن يحيى ، كتابى به نام المدخل إلى مذهب الطبري و نصرة مذهبه و كتابى به نام الاجماع فى الفقه على مذهب ابى جعفر ، و ابن يونس كتابى به نام الاجماع دارد .
لازم به تذكر است كه آغاز پيدايش مذهب طبرى حدود اواخر قرن سوم هجرى بود و تا اواسط قرن پنجم استمرار داشت و بالاخره در اين زمان از هم پاشيد و در غبار خاطرات تاريخ به فراموشى سپرده شد .