راجع به موضوع خواب و فوت نماز صبح ، در بحار از شهيد اول نقل كرده كه در كتاب « ذكرى » چنين افاده نموده است : « زراره در طى روايتى « صحيح » از حضرت باقر عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت گفته است : « . . پيغمبر ( ص ) در سفرى آخر شب فرود آمد و در محلى منزل كرد و گفت كيست كه صبح را براى ما مراقب باشد ؟ بلال گفت من پس پيغمبر ( ص ) و ياران خوابيدند تا روز برآمد چون پيغمبر ( ص ) بيدار شد بلال را گفت : چه شگفت است خوابيدن تو ! ؟ گفت : يا رسول الله آن كس خواب را بر من چيره ساخت كه بر شما چيره نمود [1] پس پيغمبر ( ص ) به اصحاب فرمود از جايى كه شما را در آنجا غفلت فرا گرفته به مكانى ديگر منتقل شويد . چون به مكانى ديگر رفتند بلال را فرمود اذان بگويد . بلال اذانش تمام شد پيغمبر ( ص ) دو ركعت نافلهء صبح را بگزارد و به اصحاب بفرمود كه ايشان نيز دو ركعت نافله را به جاى آوردند آنگاه برخاست و دو ركعت نماز صبح را با ايشان بگزارد آنگاه گفت : « من نسى شيئا من الصّلاة فليصلَّها إذا ذكرها فانّ الله عزّ و جلّ يقول * ( وَأَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي . . ) * » « شهيد پس از نقل اين حديث چنين به افاده ادامه داده است : « من به كسى كه اين حديث را از راه توهم اين كه با مقام عصمت منافات و مخالفت دارد رد كرده باشد واقف نشده‌ام . و عامّه از ابى قتاده و گروهى از صحابه روايت را بدين صورت آورده كه پيغمبر ( ص )

[1] - ابو محمد على بن احمد بن سعيد بن حزم ( متوفى به سال 456 ) در كتاب المحلَّى به اسناد خود از ابو هريره چنين روايت كرده است : « قال : قال رسول اللَّه ( ص ) لبلال : اكلأ لنا الليل فغلبت بلالا عيناه فلم يستيقظ النبي ( ص ) و لا بلال و لا احد من اصحابه حتى ضربتهم الشمس فكان رسول اللَّه أوّلهم استيقاظا . فقال ( ص ) يا بلال ! ! . فقال اخذ بنفسى الذي اخذ بنفسك ، بابى أنت و امّى يا رسول اللَّه »