بالجمله ، آنچه در اين سلوك الهى و سير إلى اللَّه مانع از سير شود و خار طريق گردد ، آن ، شيطان يا مظاهر آن مىباشد كه اعمال آنها نيز عمل شيطان است . و آنچه از عوالم غيب و شهود و عوارض حاصله براى نفس و حالات مختلفهء آن حجاب روى جانان شود ، چه از عوالم ملكيّهء دنياويّه باشد چون فقر و غنا و صحت و مرض و قدرت و عجز و علم و جهل و آفات و عاهات و غير آن و چه از عوالم غيبيّهء تجرديّه و مثاليّه باشد چون بهشت و جهنّم و علم متعلق به آن حتى علوم عقليّهء برهانيّه كه راجع به توحيد و تقديس حق است تمام آنها از دامهاى ابليس است كه انسان را از حق و انس و خلوت با او باز مىدارد و به آنها سرگرم مىكند . حتى سرگرمى به مقامات معنوى و وقوف به مدارج روحانى ، كه ظاهرش وقوف در صراط انسانيّت و باطنش وقوف در صراط حق است - كه جسر روحانى جهنّم فراق و بعد ، و منتهى شود به جنت لقاء ، و اين جسر مخصوص به يك طائفهء قليله از اهل معرفت و اصحاب قلوب است - از دامهاى بزرگ ابليس الابالسه است كه بايد از آن پناه به ذات مقدس حق جل شأنه برد .
بالجمله ، آنچه تو را از حق باز دارد و از جمال جميل محبوب جلّ جلاله محجوب كند شيطان تو است ، چه در صورت انسان باشد يا جن . و آنچه كه به آن وسيله تو را از اين مقصد و مقصود باز دارند دامهاى شيطانى است ، چه از سنخ مقامات و مدارج باشد يا علوم و كمالات يا حرف و صنايع يا عيش و راحت يا رنج و ذلَّت يا غير اينها . و اينها عبارت از دنياى مذمومه است ، و به عبارت ديگر ، تعلَّق قلب به غير حق دنياى او است و آن مذموم است و دام شيطان است و استعاذه از آن بايد كرد . و آنچه از رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله منقول است كه مىفرمود : اعوذ بوجه اللَّه الكريم ، و بكلمات اللَّه الَّتى لا يجاوزهنّ برّ و لا فاجر ، من شرّ ما ينزل من السّماء و ما يعرج فيها ، و شرّ ما ينزل من الارض و ما يخرج منها ، و من شرّ فتن اللَّيل و النّهار ، و من شرّ طوارق اللَّيل و النّهار ، الا طارقا يطرق بخير [1] شايد مقصود همين معنا باشد .

[1] - « پناه مىبرم به وجه خداى كريم و به كلمات خدا كه هيچ نيكوكار و بد كار از آنها نتواند گذشت ، و از شرّ آنچه از آسمان فرود آيد و آنچه به آسمان فراز گيرد و آنچه از دل آسمان بيرون آيد ، و از شرّ فتنه هاى شب و روز ، و از شرّ در كوبندگان شب و روز مگر در كوبنده اى كه ( خبر و امر ) خيرى با اوست . » بحار الانوار ، ج 91 ، ص 215 .