حتّى تخرق ابصار القلوب حجب النّور ، فتصل إلى معدن العظمة ، و تصير ارواحنا معلَّقة بعزّ قدسك . [1] و بعد ، ايّامي چند پيش از اين ، رساله اى [2] فراهم آوردم كه به قدر ميسور از اسرار صلوة در آن گنجانيدم ، و چون آن را با حال عامّه تناسبى نيست در نظر گرفتم كه شطرى از آداب قلبّيهء اين معراج روحانى را در سلك تحرير در آورم ، شايد برادران ايمانى را از آن تذكَّرى و قلب قاسى خود را تأثّرى حاصل آيد . و به خداى تبارك و تعالى پناه مىبرم از تصرّف شيطان و حصول خذلان انّه وليّ قدير . و مرتب نمودم آن را بر يك مقدّمه و چند مقاله و يك خاتمه .
امّا مقدّمه بدان كه از براى نماز غير از اين صورت معنايى است و غير از اين ظاهر باطنى است ، و چنانچه ظاهر را در آدابى است كه مراعات ننمودن آنها يا موجب بطلان نماز صورى يا نقصان آن گردد ، همينطور از براى باطن آدابى است قلبيّهء باطنيه كه با مراعات ننمودن آنها نماز معنوى را بطلان يا نقصان دست دهد ، چنانچه با مراعات آنها نماز داراى روح ملكوتى شود . و ممكن است پس از مراقبت و اهتمام به آداب باطنيّهء قلبيّه ، شخص مصلَّى را نصيبى از سرّ الهى نماز اهل معرفت و اصحاب قلوب حاصل شود كه آن قرّة العين اهل

[1] « بار الها ، كمال بريدگى ( از متعلَّقات دنيوى ) براى توجه به خودت ارزانيم فرما ، و چشم دلهايمان را به نور نظر كردن به خودت روشن گردان تا ديدگان دل پرده هاى نور را دريده به كان عظمت و جلال برسد و جانهايمان به عزّت قدس تو آويخته گردد ( تعلق يابد ) . » « مناجات شعبانيّه » ، بحار الانوار ، ج 91 ، ص 99 .
[2] - اشاره است به كتاب سرّ الصّلوة ( معراج السّالكين و صلوة العارفين ) . جناب مؤلَّف قدّس سرّه الشريف در آغاز آن بعد از حمد و صلوة و دعا چنين آورده‌اند : « و بعد ، اين سرگشتهء وادى حيرت و جهالت و بسته به تعلَّقات انيّت و انانيّت و سرگرم بادهء خودى و خود پرستى و بى خبر از مقامات معنويّه و ملك هستى ارادت خالص كردم كه برخى از مقامات روحيهء اولياء عظام را در اين سلوك روحانى و معراج ايمانى به رشتهء تحرير در آورم . . . » . پايان تأليف اين كتاب شريف در بيست و يكم ربيع الثّانى 1358 هجرى قمرى ، برابر با 19 خرداد 1318 هجرى شمسى ، بوده است .