عبد الرحمن بن نعيم كه سالار ربيعه بود و از خواص جنيد چنين گفت ، معتقديم با آزاد كردن ايشان بر قوم خود منت گزارى كه شايد همچنان باشد كه مىگويند .
جنيد دستور داد آنان را آزاد كردند و آنان از زندان بيرون آمدند و داستان خود را براى امام نوشتند .
او در پاسخ ايشان نوشت « اين ساده تر پيشامدى بوده كه براى شما رخ داده است كار خود را پوشيده بداريد و در دعوت خود مدارا كنيد » .
آنان از مرو به بخارا و از بخارا به سمرقند و از سمرقند به كش و نسف و از آنجا به ناحيه چغانيان رفتند و سپس به ختلان و مرورود و طالقان رفتند و از آنجا به هرات و پوشنگ و سيستان رفتند و در همه آن سرزمينها زمينه بسيار فراهم آوردند و كار ايشان در تمام سرزمينهاى خراسان آشكار شد و چون اين خبر به جنيد رسيد از آزاد كردن ايشان اندوهگين و پشيمان شد و كسانى را به جستجوى ايشان گسيل داشت و بر آنان دست نيافت .
جنيد براى خالد بن عبد الله كه حاكم عراق بود نامه نوشت و موضوع انتشار دعوت در خراسان و كارهاى داعيان محمد بن على را شرح داد .
خالد هم براى هشام نوشت ، هشام در پاسخ خالد نوشت كه براى جنيد نامه بنويسد كه اقدام به كشتن و خونريزى نكند و از هر كس كه از او دست باز مىدارد دست بازدارد و مردم را با تلاش و كوشش آرام كند و كسانى را كه مردم را به بنى عباس دعوت مىكنند پيدا و آنان را از خراسان تبعيد كند . چون اين فرمان به جنيد رسيد فرستادگان خود را به تمام نواحى خراسان گسيل داشت و براى كارگزاران خود نوشت كه آن قوم را جستجو كنند و اثرى از ايشان بدست نيامد .
ابو مسلم خراسانى :
گويند ، ابو مسلم در آغاز برده عيسى و معقل پسران ادريس عجلى بود [ 425 ] و در ماه بصره در بخشى كه جانب اصفهان بود زندگى مىكردند ، ابو مسلم در

425 - نام دو قبيله بزرگ عجل است يكى اعقاب عجل بن عمرو ، ديگرى اعقاب عجل بن لجيم ، ر . ك ، ابن حزم ، جمهرة انساب العرب ، صفحات 297 و 312 چاپ عبد السلام محمد هارون - مصر 1391 . ( م )