شويد ، پيام دادند حاضريم و چون گرسنگى بر آنان سخت و دشوار شد تسليم مصعب شدند و او گردن تمام آنان را كه شش هزار تن ، دو هزار عرب و چهار هزار ايرانى بودند زد .
مصعب دو همسر مختار ام ثابت دختر سمرة بن جندب و عمره دختر نعمان بن بشير انصارى را احضار كرد و گفت از مختار تبرى بجويند ، ام ثابت از مختار تبرى جست ولى عمره از آن كار خوددارى كرد ، مصعب فرمان داد او را به محله جبانه بردند و گردنش را زدند . يكى از شاعران در اين مورد چنين سروده است :
« همانا از شگفتتر شگفتيها در نظر من كشتن بانوى سپيد چهره زيباى آزاده است . او را بدون گناهى نابخردانه كشتند و خدايش پاداش نيك دهاد ، كشتن و كشته شدن براى ما مردان مقرر شده است و بر پرده نشينان دامن بر زمين كشاندن است » .
سعيد بن عبد الرحمن بن حسان بن ثابت هم در همين باره چنين مىگويد :
« آيا مردمان از كشتن بانوى آزاده پاك دين و ستوده تعجب نمىكنند ؟ از بانوان مؤمن و بىخبر و پاك و پاكيزه از هر دروغ و بهتان و شك و ترديد ، به فرمان كتاب خدا جنگ بر ما واجب است و آنان ناتوانانى هستند كه بايد در پرده و حجاب باشند ، گفتم و ستم نكردم كه آيا عمرو بن مالك بايد بدون اينكه مخالفتى كرده و نفاقى ظاهر ساخته باشد مظلوم كشته شود ، خاندان در انتقام گرفتن بر ما پيشى گرفتند و حال آنكه ما در جنگها پشتيبان مردم بوديم ، اگر روزگار فرصت دهد از ايشان انتقام مىگيريم با كشتن و اسير گرفتن و شكستن دنده ها » .
مصعب بن زبير در قصر حكومتى كوفه منزل كرد و كارگزاران خود را هر سو گسيل داشت و شروع به جمع خراج كرد و عبيد الله بن معمر تيمى را به حكومت بصره گماشت و مهلب را براى جنگ با خوارج اعزام كرد .
گويند و چون كار عبد الله بن زبير استوار شد و همه سرزمينها جز شام تسليم او شدند ، عبد الملك بن مروان برادران و بزرگان خاندان خود را جمع كرد و بانان گفت مصعب بن زبير مختار را كشت و سرزمين عراق و نقاط ديگر تسليم او