ر

راحت‌

فارسى/ آسايش‌

فرانسه/Quietude

انگليسى/Quietude

لاتين/Quietudo

راحت در مقابل تعب است. مثلا مى‌گويند: راحت نفس كه مقصود از آن، سلامت نفس از اضطراب و غم است.

اصالت آسايش (Quietisme( در الهيّات صوفيانه، روشى است كه مولينوس (1627- 1696) و مادام گاون (1648- 1717) و مخصوصا و ان لون در كتابى به نام اندرزهاى قديسان، آن را اتخاذ كردند. مضمون اين مذهب اين است كه: انسان مى‌تواند با خدا متحد شود و با حب هميشگى خداوند به سلامت مطلق دست يابد به نحوى كه از هر جهد اخلاقى يا ممارست دينى بى‌نياز گردد.

نظريه آسايش خواهى به هر مذهبى كه كمال روحى را به سرور تأمل ساكن خالى از كوشش، ارجاع دهد، اطلاق مى‌گردد.

كتاب راحة العقل يكى از تأليفات احمد حميد كرمانى است و وجه تسميه آن، اين است كه «جامع چيزى است كه عقل در رسيدن به حالت قدس، راحت خود را در آن مى‌يابد.» (رجوع كنيد به راحة العقل، چاپ بيروت).

رأس المال‌

فارسى/ سرمايه‌

فرانسه/Capital

انگليسى/Capital

لاتين/Capitalis

اگر كسى مبلغى قرض كند، بايد آن مبلغ را در وقت مقرر، همراه با سود آن بازگرداند. مبلغ اصلى را بدون در نظر گرفتن سود آن، سرمايه گويند.

اما بعضى از اقتصاددانان، معنى اين لفظ را توسعه داده‌اند و آن را به هر ثروتى كه بتواند بهره‌اى به دست دهد، نه چيزى كه مصرف شود، اطلاق كرده‌اند. مثل مزرعه، خانه، كارگاه، انواع ماشين و ابزار، پول و تجارت، برخلاف خوردنى‌ها و پوشيدنى‌ها و زينت آلات، زيرا معمولا اين قبيل اشياء را سرمايه به حساب نمى‌آورند.

اگر در اينجا بخواهيم بحث خود را به معنى فلسفى سرمايه محدود كنيم، اين اصطلاح را به دو معنى زير به كار خواهيم برد:

1- سرمايه به هر ثروتى كه بتواند براى صاحب خود بهره‌اى به بار آورد، اطلاق مى‌شود. در اينجا مقصود از بهره، فوايد، ربح، اجاره بها و امثال آن است.

2- و نيز سرمايه به هر ثروتى كه موجب اكتساب ثروت ديگرى گردد، اطلاق مى‌شود. سرمايه عنوان كتاب كارل ماركس (1867) است كه كتاب مقدس اقتصاد اشتراكى در جهان معاصر است. در اين كتاب آمده است كه قوانين‌