تركيب يافته است، زيرا هر يك از آنها از يك مهره مى‌آيد [1]) بدين معنا كه) از هر مهره به جز مهره اول رشتة ليفىِ اريب‌ [2] رويش مى‌يابد. [3]

هرگاه اين ماهيچه‌ها به صورت متعادل (بدون زياده و كم) دچار كشيدگى گردند، پشت راست مى‌گردد و هرگاه در كشيدگى زياده روى شود، پشت به سوى عقب تا مى‌گردد و هرگاه ماهيچه‌اى كه در يك جانب (چپ يا راست) قرار دارد حركت نمايد، پشت را به همان سمت متمايل مى‌گرداند.

ماهيچه‌هاى خم كننده به جلو

ماهيچه‌هاى خم كننده پشت به جلو، دو زوج مى‌باشند كه يك زوج روى ديگرى‌

قرار داده شده و آن از ماهيچه‌هاى حركت دهنده سر و گردن مى‌باشد كه از دو پهلوى مرى عبور مى‌نمايد و انتهاى پايينى آن در برخى افراد به پنج مهره از مهره‌هاى‌

بالايى سينه پيوند مى‌خورد و در بيشتر مردم به چهار مهره پيوند مى‌خورد و انتهاى‌

بالايى آن به سوى سر و گردن مى‌رود و زوج ديگر زير آن (زوج اول) قرار داده‌

شده كه «متنان» [4] ناميده مى‌شود. اين زوج از مهره دهم يا يازدهم‌ [5] مهره‌هاى سينه‌اى آغاز و به سوى پايين سرازير مى‌گردد (و در صورت انقباض) پشت را به سوى پايين‌

خم مى‌نمايد.

وجود اين ماهيچه‌ها، ميانه پشت را در حركت‌هاى خود از ماهيچه‌هاى جداگانه بى‌نياز مى‌نمايد، زيرا ميانه پشت در خم شدن و تا شدن و هرگونه انعطاف از حركت دو طرف (بالا و پايين پشت) پيروى مى‌كند.

[1] تعداد مهره‌ها به استثناى مهره‌هاى گردنى بيست و سه عدد مى‌باشد، ليكن قرشى مى‌گويد: مهره‌هاى بيست و سه گانه به جز مهره‌هاى خاجى و دنبالچه و مهره اول گردنى مقصود مى‌باشد. (شرح آملى، ص 285)

[2] بايد رشته ليف، اريب (كج) باشد، زيرا رشته‌هاى اريب در حركت دادن مناسب‌تر مى‌باشند.

[3] با تركيب رشته‌هاى ليفى يك ماهيچه به وجود مى‌آيد.

[4] به اين زوج ماهيچه به دليل قرار گرفتن آن در متن پشت؛- يعنى وسط آن- «متنان» مى‌گويند.

[5] نسخه شرح آملى دهم و يازدهم دارد. (شرح آملى، ص 285)