روى ديگرى در وسط ساعد چيده شده است. مهم‌ترين آنها ماهيچه زيرين مى‌باشد كه در زير (دو ماهيچه ديگر) پنهان گرديده است و به استخوان زند زيرين متصل مى‌باشد [1]. دليل اهميت ماهيچه زيرين (از دو ماهيچه ديگر) عمل آن مى‌باشد [2]، لذا بايد جايگاه آن محفوظتر باشد. منشأ اين ماهيچه، وسط سر خارجى بازو متمايل به داخل بدن مى‌باشد، سپس عبور نموده و وتر آن پهن مى‌باشد [3] و (در ادامه) به وترهاى پنج گانه تقسيم مى‌گردد كه هر وترى به سوى بطن استخوان انگشتى مى‌آيد.

وترهاى انگشتان چهارگانه (به جز انگشت شست) هر يك از آنها، مفصل اول و سوم را جمع مى‌كنند، اما مفصل اول به دليل اين كه به وسيله رباطى بر آن پيچيده شده و اما مفصل سوم، زيرا سر وتر بدان منتهى و پيوند مى‌خورد، اما وترى كه به سوى انگشت شست مى‌رسد، مفصل دوم و سوم آن را جمع مى‌كند، زيرا بدان دو پيوند خورده است.

ماهيچه دوم كه روى اين ماهيچه قرار گرفته، كوچك‌تر از آن مى‌باشد و از سر داخلى دو سر بازو منشأ مى‌گيرد و به زند زيرين اندكى پيوند مى‌خورد و روى مرز مشترك بين جانب خارجى و داخلى كه سطح رويين زند فوقانى است عبور مى‌كند، پس آن گاه كه به ناحيه انگشت شست مى‌رسد، به سوى داخل كف دست گرايش مى‌يابد و براى جمع كردن مفصل‌هاى ميانى از انگشتان چهارگانه وترهايى را به سوى آنها ارسال مى‌نمايد، و به سوى انگشت شست نمى‌آيد، مگر شاخه‌اى كه از نزد وتر آن نمى‌آيد بلكه از جايگاه ديگرى مى‌آيد. [4]

رويشگاه (ثانوى) ماهيچه اول، پس از ابتدايى كه ياد شد، از سر زند زيرين و زند رويين مى‌باشد. رويشگاه ماهيچه دوم از سر زند زيرين مى‌باشد.

[1] زند زيرين مناسب است زيرا زند رويين به سوى خارج بدن منحرف مى‌باشد و اين ماهيچه‌ها براى تاكردن انگشتان بايد در جايى مناسب در بخش داخلى وسط ساعد قرار گيرند و وسط داخلى ساعد در زند زيرين مى‌باشد.

[2] زيرا دو مفصل را حركت مى‌دهد لذا از اهميت بيشترى برخوردار است.

[3] وتر ماهيچه‌هاى خم كننده از ابتدا عريض مى‌باشند زيرا به دليل پنهان بودن از گزند آسيب و پارگى مصون مى‌باشند بر خلاف وتر ماهيچه‌هاى بازكننده كه در ابتدا مدور مى‌باشند.

[4] براى انگشت شست از وترهاى ماهيچه دوم بهره‌اى نيست.