عمل برگرداندن و روگرداندن مچ نيز توسط ماهيچه‌هاى خم كننده و بازكننده انجام مى‌گيرد [1]) بدين گونه كه) هرگاه دو ماهيچه از آنها به صورت متقابل به شكل اريب حركت نمايند، [2] بلكه ماهيچه پيوسته به استخوانِ كف جلوى انگشت كوچك نيز هرگاه به تنهايى حركت نمايد، پشت كف دست برگردانده مى‌گردد و اگر ماهيچه انگشت شست، كه درباره آن سخن خواهيم گفت، آن را كمك نمايد، برگرداندن پشت كف دست (به سوى زمين) كامل مى‌گردد و اگر ماهيچه پيوسته به مچ جلوى انگشت شست، به تنهايى حركت نمايد، كف دست، اندكى رو گردانده مى‌گردد [3] و اگر همراه با ماهيچه انگشت كوچك (خنصرى)، كه درباره آن سخن خواهيم گفت، حركت نمايد كف دست به صورت كامل رو گردانده مى‌گردد. پس آن را بدان.

فصل بيستم: تشريح ماهيچه‌هاى حركتى انگشتان‌

برخى از ماهيچه‌هاى حركت دهنده انگشتان در استخوان كف دست قرار دارند و برخى ديگر در استخوان ساعد، اگر بنا بود همه بر استخوان كف دست گرد مى‌آمدند، دست به دليل تجمع گوشت بسيار بر آن سنگين مى‌گرديد.

از آنجا كه ماهيچه‌هاى مچى‌ [4] از انگشتان دست دور مى‌باشند به ضرورت، وترهاى آن دراز بوده و به وسيله پرده‌هايى كه از همه جوانب آن را در برگرفته‌اند، محافظت مى‌گردند. اين وترها مدور بوده و از بافت مستحكمى برخوردار است و تا رسيدن به عضو [5] عريض نمى‌شوند، وقتى به عضو رسيدند، پهن مى‌گردند تا بتوانند عضو حركت داده شده (توسط وتر) را به خوبى تحت پوشش كامل قرار دهند.

[1] ماهيچه جداگانه براى آن وجود ندارد.

[2] مثلًا يك ماهيچه بازكننده و يك ماهيچه خم كننده حركت نمايند.

[3] پيش از اين گفتيم كه مقصود ابن سينا از رو گرداندن، گرديدن كف دست (كه مو ندارد) به سوى زمين مى‌باشد.

[4] مقصود از ماهيچه‌هاى مچى، ماهيچه‌هاى روى استخوان ساعد است كه وترهاى آن از روى مچ عبور مى‌كنند.

[5] مفصل انگشتان مقصود است كه سُلامى ناميده مى‌شود.