(از دو طرف) دچار انقباض گردد، دهان تنگ و به سوى جلو آشكار مى‌گردد (غنچه مى‌گردد و اين رشته) مانند بند كيسه نسبت به كيسه عمل مى‌نمايد؛

3. منشأ رشته سوم از نزد زايده اخرم در شانه آغاز مى‌گردد [1] تا اين كه بالاى پيوندگاه آن ماهيچه‌ [2] متصل مى‌شود و لب را همگون و يك نواخت به دو طرف مايل مى‌گرداند [3]؛

4. منشأ رشته چهارم از خارهاى مهره گردن‌ [4] مى‌باشد كه به موازات دو گوش عبور مى‌نمايد و به انتهاى گونه‌ [5] پيوند مى‌خورد و باعث حركت آشكار گونه مى‌گردد كه به دنبال آن لب (بالا) نيز حركت مى‌نمايد، بسا اين رشته در برخى از انسان‌ها به بيخ‌

گوش بسيار نزديك بوده و در نتيجه (انتهاى ماهيچه) بدان پيوند مى‌خورد و باعث حركت گوش مى‌گردد. [6]

فصل هفتم: تشريح ماهيچه‌هاى لب‌

از ماهيچه‌هاى لب- چنانچه گفتيم- ماهيچه‌اى است كه با گونه مشترك مى‌باشد و از ماهيچه‌هاى اختصاصى لب چهار ماهيچه مى‌باشد: دو ماهيچه‌ [7] از بالاى سمت رخسار مى‌آيد و به نزديكى انتهاى لب (فوقانى) متصل مى‌گردد و دو ماهيچه از جانب پايين (چانه) مى‌آيد [8] و براى حركت دادن لب‌ها تنها اين چهار ماهيچه كافى است، زيرا هرگاه يكى از آنها حركت كند، لب را به آن جانب حركت مى‌دهد و هرگاه دو تا ماهيچه از دو

[1] در حالى كه بالا مى‌آيد از دو طرف گردن عبور مى‌كند.

[2] آن بخش از ماهيچه كه پيش از اين گفته شد.

[3] لذا با جمع شدن آن دو رشته، خنده به وجود مى‌آيد و با جمع شدن يكى از آن دو، حالت لقوه دست مى‌دهد.

[4] مهره دوم گردن.

[5] كه دو استخوان رخسار مى‌باشد (نسخه شرح آملى ص 253) و در نسخه بولاق و تهران اجزاى گونه دارد.

[6] لذا بعضى از افراد مى‌توانند گوش‌هاى خود را تكان دهند، و بيشتر كسانى كه گردن بلندى دارند و موضع گوش آنان پايين است چنين توانى مى‌باشد.

[7] هر يك از سمت چپ و راست.

[8] به انتهاى لب پايين متصل مى‌گردد.