در بسيارى از موارد بر شالوده طب گذشته استوار مى باشد و در طب گذشته نيز اين گونه مطالب وجود داشته است.

شما در تشريح استخوان، ماهيچه، عصب و شريان ها مشاهده مى كنيد كه حتى برخى واژه ها، تغيير داده شده كلمات گذشتگان مى باشد. مثلًا واژه «طروخانطير» به معناى زايده و برآمدگى كه به صورت بزرگ و كوچك روى استخوان ران قرار دارد، اين لفظ اصل عربى تروكانتر مى باشد.

و يا واژه پانكراس كه در قانون دارد «المسمّى بانقراس» موسوم به انقراس، با گمان به اصلى بودن باء به پانكراس برگردانده شده است و مطالب ديگرى كه در مبحث تشريح به چشم مى خورد.

از پرانتز داخل متن براى ارتباط بين مطالب و توضيح مختصر و ضرورى در ضمن متن استفاده شده است.

از پرانتز داخل متن در برخى موارد براى اشاره به نسخه اى از كتاب استفاده نموده ايم كه بيان آن بين پرانتز، باعث ابهام و نارسايى در مفهوم و سياق عبارت نمى گردد.

4. جايگاه تشريح اعضاى بدن در طب‌

از مباحث مفصل بخش كليات، كه بيشترين صفحات امور طبيعى را به خود اختصاص مى دهد، مبحث تشريح اعضاى مفرد بدن مى باشد. تشريح از موضوعات تجربى علم طب است كه بسيارى از طبيبان، آن را به كالبد شكافان موكول نموده اند و تنها مطالعه كتاب‌هاى تشريح را ناكارآمد مى پندارند، حتى شيخ در فصل دوم در تعيين موضوعات علم طب مى گويد: «أما الاعضاء و منافعها فيجب ان يصادفها بالحس و التشريح» اما درباره اعضاى بدن طبيب بايد با مشاهده و تشريح، بدان دست يابد (جاى مطالعه كتب و تقليد نيست). شايد به همين دليل شارح بزرگ قانون علامه قطب الدين شيرازى از شرح مباحث تشريح صرف نظر نموده، زيرا رسيدن به واقع در آن تنها از راه مطالعه كتب، هموار نمى گردد و بايد به مشاهده و تشريح پرداخت.