افتادگى و جابه جايى عبارات مصون نبوده و اشكالات ناشى از استنساخ‌هاى متعدد در آن مشاهده مى شود، بنابراين بايد پيش از ترجمة دقيق آن در صدد تصحيح متن اصلى برآمد تا اثر طبى شيخ الرئيس آن گونه كه بوده عرضه گردد و از اشتباهات متأثر از كم سوادى، بى توجهى و حواس پرتى نسخه نويسان كه به مواردى از آن اشاره مى كنيم، در حد توان جلوگيرى به عمل آيد، لذا در تصحيح متن اصلى قانون بر اساس قواعد تصحيح متون چند كار صورت پذيرفته است:

1. استفاده از عناصر تصحيح.

2. بكارگيرى شيوه و روش استدلالى براى تصحيح.

در خصوص منابع اصلى براى تصحيح متن قانون از چند نسخه كه در دسترس بوده و در كنار آنها از منابع فرعى استفاده شده است:

1- نسخه چاپ بولاق، 2- نسخه چاپ تهران، 3- نسخه شرح حكيم جيلانى، 4- نسخه موجود در ضمن شرح حكيم آملى.

منابع فرعى كه از بعضى از آنها در تصحيح و ترجمه استفاده شده عبارتند از:

1- ذخيره خوارزمشاهى تأليف سيد اسماعيل جرجانى، 2- طبيعيات شفا،

3- كامل الصناعة حكيم على بن عباس اهوازى، 4- لغت نامه‌هاى معتبر عربى.

نسخ مورد استفاده از قانون‌

نسخه هايى كه مى توانستيم از آنها در تصحيح قانون استفاده كنيم محدود به چند نسخه مى باشند:

الف. نسخه چاپ بولاق مصر

نسخه اى بسيار رايج و متداول كه مبناى چاپ‌هاى بعدى قانون قرار گرفته است، اين نسخه از نسخه چاپ تهران خواناتر است و اشكالات سطحى و بد خطى در آن كمتر به چشم مى خورد، ولى متأسفانه اغلاط اساسى و فاحش در آن بسيار مشاهده مى شود.