شيخ الرئيس در بيان اشكال مى‌فرمايد:

و لعلّك تقول: إنّ أكثر النّاس الغالب عليهم الجهل و طاعة الشّهوة و الغضب. فلم صار هذا الصّنف منسوبا فيهم إلى أنّه نادر؟؛

و شايد بگويى: بر بيشتر مردم، جهل و پيروى شهوت و خشم غلبه دارد. پس چرا به نوع بشر، نسبت داده شده است كه شرّش كم است؟

ملاك در قضاوت‌ها اكثريت است، نه اقليت. وجود انسان‌هاى اندكى كه در وادى خير، گام برمى‌دارند، نمى‌تواند ملاك باشد براى خلقت اكثريتى كه در وادى شر، حيران و سرگردانند و با چند و چندين چراغ، بيراهه مى‌روند و به هيچ دعوت خيرى از انسان‌هاى نيكوكار پاسخ مثبت نمى‌دهند.

و نيز مى‌گويد:

وَ الْخَيْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوها وَ زِينَةً؛ [1]

خداوند اسب‌ها، استرها و الاغ‌ها را براى سوارى و زينت شما آفريده است.

و نيز مى‌فرمايد:

وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِها فِي ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ؛ [2]

خداوند كسى است كه ستارگان را براى شما آفريد تا در تاريكى‌هاى خشكى و دريا به وسيله آنها هدايت شويد.

و نيز مى‌فرمايد:

جَعَلَ اللَّيْلَ سَكَناً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْباناً؛ [3]

شب را براى استراحت و خورشيد و ماه را براى حساب سال و ماه آفريد.

و نيز مى‌فرمايد:

[1] . نحل (16) آيه 8.

[2] . انعام (6) آيه 97.

[3] . همان، آيه 96.