استوار،و معارف بلند،و قوانين اخلاقى و اجتماعى،و معجزات علمى آن غور و دقت بيشترى به عمل آيد،حقايقى مكشوف مى‌گردد كه متخصصان پيشين قرآن به آن دست نيافته بودند.تو گويى قرآن اقيانوس ژرف و ناپيدا كرانه‌اى است كه با هيچ قدرتى نمى‌توان به ژرفاى آن رسيد و با هيچ نيرويى نمى‌توان انديشهء بشر را در كرانه‌هاى آن به پرواز در آورد.
تو گويى قرآن نسخهء دوم جهان طبيعت است كه به قول برخى هر چه بينش‌ها وسيع‌تر و دانش‌ها عميق‌تر گردد،و هر چه درباره آن تحقيقات و مطالعات بيشترى انجام گيرد،رموز و اسرار آن،تجلى بيشترى نموده،حقايق تازه‌ترى از آن به دست مى‌آيد.
البته از كتابى كه از جانب خداى«نامتناهى»براى هدايت بشر فرستاده شده است،جز اين انتظار نمى‌رود.كتاب او بايد بسان خود او«نامتناهى»بوده و خصيصهء او را دارا باشد.و در نماياندن انتساب خود به مبدأ جهان و عالم وحى،به دليل و برهانى نيازمند نگردد،و مانند آفتاب كه دليل و راهنماى خود مى‌باشد حقيقت و واقعيت خود را نشان دهد.
پيامبر بزرگوار اسلام صلى اللّه عليه و آله و سلم به اين حقيقت كه قرآن خصيصه «نهايت‌ناپذيرى»دارد،در سخنان تاريخى خود كه دربارهء اهميت و عظمت قرآن ايراد فرموده چنين تصريح نموده است،آنجا كه