احكام حائض
(مسأله 456 ) - چند چيز بر حائض حرام است: «اول»: عبادتهائى كه مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمم به‌جا آورده شود، ولى به‌جا آوردن عبادتهايى كه وضو و غسل و تيمم براى آن‌ها لازم نيست، مانند نماز ميت مانعى ندارد. «دوم»: تمام چيزهائى كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گفته شد. «سوم»: جماع كردن در فرج، كه هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگرچه به مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، بلكه احتياط واجب آن است كه مقدار كمتر از ختنه‌گاه را هم داخل نكند و بنابر احتياط لازم و طى زن در دبر چه حائض باشد چه نباشد حرام است.
(مسأله 457 ) - جماع كردن در روزهائى هم كه حيض زن قطعى نيست ولى شرعاً بايد براى خود حيض قرار دهد، حرام است. پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مى‌بيند و بايد به‌دستورى كه بعداً گفته مى‌شود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمى‌تواند در آن روزها با او نزديكى نمايد.
(مسأله 458 ) - اگر مرد با زن خود در حال حيض نزديكى كند وچه از قبل باشد چه از دبر لازم است استغفار كند، و احتياط مستحب آن است كه كفاره بدهد و كفارة آن بعداً بيان مى‌شود.
(مسأله 459 ) - غير از نزديكى كردن با زن حائض ساير استمتاعات مانند بوسيدن و ملاعبه نمودن مانعى ندارد.
(مسأله 460 ) - كفاره نزديكى در حال حيض در قسمت اول آن، هيجده نخود طلاى سكه‌دار و در قسمت دوم، نه نخود، و در قسمت سوم چهار نخود و نيم است. مثلاً زنى كه شش روز خون حيض مى‌بيند اگر شوهرش در شب يا روز اول و دوم با او جماع كند، هيجده نخود طلا و در شب يا روز سوم و چهارم نُه نخود، و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم بدهد.
(مسأله 461 ) - اگر طلاى سكه‌دار ممكن نباشد، قيمت آن را بدهد، و اگر قيمت طلا در وقتى كه جماع كرده با وقتى كه مى‌خواهد به فقير بدهد فرق كرده باشد، قيمت وقتى را كه مى‌خواهد به فقير بدهد حساب كند.