احكام وقف
(مسألة 2685 ) - اگر كسى چيزى را وقف كند، از ملك او خارج مى‌شود و خود او و ديگران نمى‌توانند آن را ببخشند يا بفروشند و كسى هم از آن ملك ارث نمى‌برد، ولى در بعضى موارد كه در مسأل « 2102 و 2103 » گفته شد، فروختن آن اشكال ندارد.
(مسألة 2686 ) - لازم نيست صيغه وقف را به عربى بخوانند بلكه اگر مثلاً بگويد خان خود را وقف كردم، كسى كه خانه برايش وقف شده، يا وكيل، يا ولى آن كس بگويد قبول كردم وقف صحيح است. بلكه وقف به عمل نيز محقق مى‌شود مثلاً چنان‌چه حصيرى را به قصد وقف بودن در مسجد بيندازد و يا جائى را به قصد مسجد بودن بسازد و در اختيار نمازگزاران بگذارد وقفيت محقق مى‌شود. و در موقوفات عامه مثل مسجد و مدرسه يا چيزى كه براى عموم وقف كند، يا مثلاً بر فقرا يا سادات وقف نمايد، قبول كردن كسى در صحت وقف لازم نيست.
(مسألة 2687 ) - اگر ملكى را براى وقف معين كند و پيش از خواندن صيغه وقف پشيمان شود يا بميرد، وقف واقع نمى‌شود.
(مسألة 2688 ) - كسى كه مالى را وقف مى‌كند بايد از موقع خواندن صيغه، مال را براى هميشه وقف كند و اگر مثلاً بگويد اين مال بعد از مردن من وقف باشد، چون از موقع خواندن صيغه تا مردنش وقف نبوده صحيح نيست. و نيز اگر بگويد تا ده سال وقف باشد و بعد از آن نباشد، يا بگويد تا ده سال وقف باشد، بعد پنج سال نباشد و دوباره وقف باشد، وقف صحيح نيست.
(مسألة 2689 ) - وقف در صورتى صحيح است كه مال وقف را به تصرف كسى كه براى او وقف شده يا وكيل، يا ولى او بدهند ولى اگر چيزى را بر اولاد صغير خود وقف كند و به قصد اين كه آن چيز ملك آنان شود از طرف آنان نگهدارى نمايد، وقف صحيح است.
(مسألة 2690 ) - ظاهر اين است كه در اوقاف عامه از قبيل مدارس و مساجد و امثال اينها قبض معتبر نباشد و وقفيت به مجرد وقف نمودن محقق مى‌شود.
(مسألة 2691 ) - وقف كننده بايد مكلف و عاقل و با قصد و اختيار باشد و شرعاً بتواند در مال خود تصرف كند، بنابراين سفيه (يعنى كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مى‌كند) چون حق ندارد در مال خود تصرف نمايد اگرچيزى را وقف كند صحيح نيست.
(مسألة 2692 ) - اگر مالى را براى بچه‌اى كه در شكم مادر است و هنوز بدنيا نيامده وقف كند، صحت آن محل اشكال است و لازم است رعايت احتياط نمايد. ولى اگر براى اشخاصى كه فعلاً موجودند و بعد از آن‌ها براى كسانى كه بعداً به دنيا مى‌آيند وقف نمايد اگرچه در موقعى كه وقف محقق مى‌شود در شكم مادر هم نباشد مثلاً چيزى را بر اولاد خود