(مسألة 1841 ) - اگر مسلمان زمينى را به غير خريد و فروش، ملك كافر ذمى كند و عوض آن را بگيرد مثلاً به او صلح نمايد، كافر ذمى بايد خمس آن را بدهد.
(مسألة 1842 ) - اگر كافر ذمى صغير باشد و ولىّ او برايش زمينى بخرد، احتياط واجب آن است كه در ضمن معامله با او شرط كنند كه خمس آن را بدهد.

مصرف خمس
(مسألة 1843 ) - خمس را بايد دو قسمت كنند : يك قسمت آن سهم سادات است، و بايد به سيد فقير يا سيد يتيم يا به سيدى كه در سفر درمانده شده بدهند و نصف ديگر آن سهم امام عليه السلام، كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع‌الشرايط بدهند، يا به مصرفى كه او اجازه مى‌دهد برسانند، ولى اگر انسان بخواهد سهم امام را به مجتهدى كه از او تقليد نمى‌كند بدهد بنابر احتياط واجب بايد از مجتهدى كه تقليد مى‌كند اجازه بگيرد و در صورتى به او اذن داده مى‌شود كه بداند آن مجتهد و مجتهدى كه از او تقليد مى‌كند، سهم امام را به يك طور مصرف مى‌كنند.
(مسألة 1844 ) - سيد يتيمى كه به او خمس مى‌دهند، بايد فقير باشد ولى به سيدى كه در سفر درمانده شده، اگر در وطنش فقير هم نباشد، مى‌شود خمس داد.
(مسألة 1845 ) - به سيدى كه در سفر درمانده شده، اگر سفر او سفر معصيت باشد بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.
(مسألة 1846 ) - به سيدى كه عادل نيست، مى‌شود خمس داد ولى به سيدى كه دوازده امامى نيست، نبايد خمس بدهند.
(مسألة 1847 ) - به سيدى كه معصيت‌كار است، اگر خمس دادن كمك به معصيت او باشد نمى‌شود خمس داد. و احوط آن است كه به سيدى كه شراب مى‌خورد يا نماز نمى‌خواند يا آشكارا معصيت مى‌كند، اگرچه دادن خمس كمك به معصيت او نباشد، خمس ندهد.
(مسألة 1848 ) - اگر كسى بگويد سيدم نمى‌شود به او خمس داد، مگر آن كه دو نفر عادل، سيد بودن او را تصديق كنند، يا در بين مردم به طورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است.
(مسألة 1849 ) - به كسى كه در شهر خودش مشهور باشد سيد است، اگرچه انسان به سيد بودن او يقين يا اطمينان نداشته باشد، مى‌شود خمس داد.
(مسألة 1850 ) - كسى كه زنش سيده است بنابر احتياط واجب نبايد به او خمس بدهد كه به مصرف مخارج خودش برساند، ولى اگر مخارج ديگران بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد، جايز است انسان خمسش را به آن زن بدهد كه به مصرف آنان برساند و همچنين است دادن خمس به او كه در نفقات غير واجبه‌اش صرف نمايد.
(مسألة 1851 ) - اگر مخارج سيد يا سيده‌اى كه زن انسان نيست بر انسان واجب باشد، بنابر احتياط واجب، نمى‌تواند خوراك و پوشاك و ساير نفقات واجبة او را از خمس بدهد ولى اگر مقدارى خمس به او بدهد كه به مصرف ديگرى «غير از نفقات واجبه» برساند، مانعى ندارد.