احكام روزه
روزه آن است كه انسان براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب از نه چيزه كه بعداً گفته مى‌شود، خوددارى نمايد.

نيت
(مسألة 1559 ) - لازم نيست انسان نيت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلاً بگويد فردا را روزه مى‌گيرم، بلكه همين قدر كه بنا داشته باشد براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام ندهد، كافى است. و براى آن كه يقين كند تمام اين مدت را روزه بوده، بايد مقدارى پيش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام كارى كه روزه را باطل مى‌كند خوددارى نمايد.
(مسألة 1560 ) - انسان مى‌تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن نيت كند بهتر آن است كه شب اول ماه هم نيت روزه همة ماه را بنمايد.
(مسألة 1561 ) - وقت نيت روزه ماه رمضان از اول شب است تا اذان صبح.
(مسألة 1562 ) - وقت نيت روزه مستحبى از اول شب است تا موقعى كه به انداز نيت كردن به مغرب وقت مانده باشد، كه اگر تا اين وقت كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد و نيت روزه مستحبى كند، روزه او صحيح است.
(مسألة 1563 ) - كسى كه پيش از اذان صبح بدون نيت روزه ماه رمضان بدون نيت روزه خوابيده است، اگر پيش از ظهر بيدار شود و نيت كند، روزه او صحيح است چه روزه او واجب باشد چه مستحب، و اگر بعد از ظهر بيدار شود، نمى‌تواند نيت روزه واجب نمايد. و اما در ماه رمضان اگر بى‌نيت خوابيده باشد اگرچه پيش از ظهر بيدار شود و نيت كند صحت روزه‌اش محل اشكال است.
(مسألة 1564 ) - اگر بخواهد غير روزه رمضان، روزه ديگرى بگيرد بايد آن را معين نمايد، مثلاً نيت كند كه روزه قضا يا روزه نذر مى‌گيرم، ولى در ماه رمضان لازم نيست نيت كند كه روزه ماه رمضان مى‌گيرم، بلكه اگر نداند ماه رمضان است، يا فراموش نمايد و روزه ديگرى را نيت كند، روزه ماه رمضان حساب مى‌شود.
(مسألة 1565 ) - اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نيت روزه غير رمضان كند، بنابر احتياط واجب نه روزه رمضان حساب مى‌شود و نه روزه‌اى كه قصد كرده است.